Illegal murder (DEVILS)

Rozdział 2

Po skończonym treningu wróciłam do swojego pokoju. Gdy już się odświeżyłam i ubrałam w wygodne ciuchy, usiadłam na łóżko i postanowiłam pogrzebać w mediach. Przeglądałam tik toka, gdy przyszła wiadomość z grupy na której byłam ja, Nikita, Iwan, Hope i Mattheo.

Nikita: Zagrajmy w grę.
Aurea:Jaką?
Nikita:Nigdy przenigdy.
Nikita:Każdy ma pięć szans i ktoś zadaje pytania, i jeśli to zrobiłeś tracisz jedną szansę.
Mattheo:Ja wchodzę w to.
Hope:Ja też.
Iwan:Tak.
Aurea:Zagram ale to ja zadaje pytania.
Nikita:Zgoda.
Aurea:Nigdy przenigdy nie biegałam nago po korytarzu organizacji.
Mattheo:5
Iwan:5
Hope :5
Nikita:4
Nikita:Pierdol się
Aurea:Nigdy przenigdy nie próbowałam zjeść swojej dokumentacji, aby zatuszować błąd.
Hope:To by było dziwne.
Hope:5
Iwan:5
Mattheo:4
Nikita:3
Nikita:Ty chyba na serio chcesz mnie udupić.
Nikita:Zdzira.
Aurea:Nigdy przenigdy nie miałam seksu analnego.
Hope:4
Mattheo:4
Iwan:5
Iwan:Ja to chyba jakiś świętoszek jestem.
Nikita:2
Nikita:Szmato.
Nikita:Jeszcze jedno takie pytanie a cie dojadę.
Aurea:Nigdy przenigdy nie zgubiłam granatu w szkole podstawowej.
Iwan:5
Hope:4
Mattheo:4
Nikita:1
Nikita:Widziałaś, że to był wypadek.
Nikita:Byłaś tam wtedy.
Aurea:Nigdy przenigdy nie uprowadziłam kota Borysa, po tym jak odmówił mi zakupu czołgu.
Iwan:5
Iwan:Te pytania dziwne są.
Hope:4
Mattheo:4
Mattheo:Ale miałem taki pomysł.
Nikita:0
Nikita:Szmato.

Miałam jeszcze zamiar chwilę posiedzieć na telefonie, lecz senność że mną wygrała i po prostu zasnęłam.

Gdy się obudziłam było gdzieś koło 6,zależy czy mój budzik jeszcze dobrze działa. Nie powiem przeżył już wiele wzlotów i upadków i dziwię się, że on nadal działa. Postanowiłam zrobić sobie krótka drzemkę, lecz nie dane mi było spać przez coś,które wleciało do mojego pokoju i skoczyło na moje łóżko przy tym mnie gniotąc.

Tym czymś okazał się Nikita, który wyglądał jakby przebiegł z dobrych paręnaście kilometrów.

–Pali się? –zapytałam przy tym spychając chłopaka że swojego ciała.

–Nie–odpowiedział Nikita podnosząc się z ziemi.

–No to jak się nie pali, to nie jest to wazne–powiedziałam. –A teraz spierdalaj i nie zatruwaj mi życia–odparłam podciągając, aż pod samą głowę.

Lecz nie dane było mi zasmakować spokoju.

–Aurea wstawaj ty leniu– powiedział ściągając że mnie całą kołdrę i odrzucając ją gdzieś w kąt pokoju.

–Czego nie zrozumiałeś w słowie spierdalaj.

–Wszystkiego–oparł po czym podszedł do mojego łóżka i jednym ruchem przerzucił mnie sobie na swoje ramiona.

Zaczęła się szarpać i walić pieściami po plecach.

–Puść mnie. –Zaczęłam krzyczeć i w momencie wypowiedzenia tych słów spotkałam się z czymś bardzo twardy. A tym czyms okazała się podłoga na którą upadłam po tym jak ten skurwiel Nikita rzucił mnie na nią.

–Ty pojebany jesteś –warknęłam masując sobie przy tym obolałe ręce.

–No sama chciałaś, żebym ciebie puścił.

–Ale nie mówiłam dosłownie.

–Dla mnie brzmiało dosłownie.

Nikita podszedł do mnie i wyciągnął w moją stronę rękę, a ja w ramach zemsty pociągnęłam go niczego nie świadomego i już po chwili leżał obok mnie na ziemi.

–O ty szma... –Nikita nie dokończył, ponieważ do pomieszczenia wpadł Mattheo.

–Yy co tutaj się stało? –zapytał Mattheo.