Yeni normal

Bu çocuk zor

Koltukta oturmuş haberleri izliyordu, sıkıcı, herzaman aynı. Fransizka , kapıda belirene kadar "herzaman aynı."

"Ne halt yiyorsun yine! ben çok çok çok sıkıldım. Sana uğrama sebebim bu, yüzün hiç gülmüyor, bi gülümse bi neşelen fazla depresif bu!"bu çocuk neden bu kadar aptal!

"yine ne istiyorsunuz bayan Karma"bu çocukla uğraşmak bebek bakıcılığıyla aynı, sadece para vermiyorlar.

"Dışarı çıkalımmı havada iyi gibi, eğleniriz sende gülümsersin. Bu sopayı görüyor musun?" sopayı eline vurmaya devam ediyordu.

Sadece başını onaylar tonda salladı, kalktı ve toparlanmaya başladı sadece müzikçalar başka eşyası yoktu gerçti. Parka gitmeyeli uzun zaman olmuştu.Yoldayken bizim Karmanın konuşası gelmiş.

"Miles, seni en çok ne mutlu eder? Herşeyi deniyorum beni ciddiye almıyorsun bile" Tabiki seni ciddiye almayacağım çocuk.

"Ben halimden memnunum, şunu sormayı keser misin? veya denemeyi? umurumda sayılmazsın" sert mi olmuştu? belki veya hayır.

Parka varınca Fransizka, beklenildiği gibi oyun alanına girdi. Miles kendine bir bank buldu ve oturdu kulaklıklarını kulağına taktı, Fransizka"yı izliyordu. Babası ölmeseydi acaba şuan nerde olurdu? büyük ihtimal eski evinde, Burada hiç rahat değildi. Bir ses geldi Fransizka yere düşmüştü. çocuklarla uğraşmak neden bu kadar zor? Fransizka'nın yanına gitti.

"İyi misin? çizik falan yok dimi? Sen yaralanırsan suçlu ben olurum" bu onu korkutuyordu.

"Dondurma..."

"Ney?"

"Dondurma istiyorum!"

*
Çok fazla değil 20-25 dakika sonra bir dondurmacıdaydılar. Fransizka mutlu bir şekilde çikolatalı dondurmasını yiyordu.

"mutlu musun?"

"İvit!"

"Şimdi ne istiyorsun?"

"Bilmem"Kesin bir şey istiyor.

Fransizka , dondurmasını bitirdi. Sonsuza kadar yiyecek sanmıştı gerçi.Fransizka ona daha sevecen gelmeye başlamıştı, onun abisi gibi durmak isteyeceği son şeydi.

"Edgeworth , ben oyuncak istiyorum şu ayılardan! Büyük olmasın benden küçük. İstiyorum"

"Yanımda para olmadığını biliyorsun. Sen bügün çok fazla şey istedin param olsada almam"

"O zaman alacağına söz ver!"

"peki tamam"

"söz ver!"

"Tamam söz veriyorum!"

Fransizka , Miles'ın elini tuttu. uzaktan bakılınca kardeş gibi duruyorlardı Fransizka , mutluydu.