*+:｡.｡Yıldız | Aoto x Yuuna ｡.｡:+*

Bölüm-1

Yuuna gözlerini açtığında ilk başta hayatı sorgularcasına neredeyim? Diye düşünüyordu. Ardından ise doğrularak odasında olduğunu fark ediyor ve gülümseyerek yavaşça ayağı kalkıyor.

"Okulun ilk günü olduğunu unutmuşum.. Ama neyse pek önemli değil artık, hazırlanıp çıksam iyi olacaktır."

Diyerek dolabını açtı. Ve ardından öylece kıyafetlere baktı. Okulun ilk günü olduğu için serbest giyinemezdi. O yüzden okul kıyafetlerini giyerek hemen aşağı indi. Kahvaltı yapmak istemiyordu. Okulun yemekhanesinden yiyecek birşey alacaktı. Ve bu yüzden, okulun yiyeceklerini değerlendirecekti. Her okul değiştirdiğinde bunu yapıyordu tabikide. Annesine baktığında gülümsedi. Ve ardından ise ayakkabısını alarak giydi. Ve sonrada bağcıklarını bağlamaya başladı. O sırada annesi konuşmaya başlamıştı.

A:"Kızım, yemek yemeyecek misin? Aç gidersen dersi nasıl anlayacaksın?"

Dedi. Yuuna annesine gülümser bir şekilde baktıktan sonra hafifçe belini kıtlatıyor ve ardından ise annesinin yanına giderek onu yanağından öpüyor ve geri çekiliyor.

"Okula giderken birşeyler alacağım merak etme anne.."

Dedi ve göz kırparak arkasını döndü annesi bunu onayladıktan sonra kahvaltıya oturmuştu zaten. Yuuna ise yavaş adımlarla evden çıkmış ve okulun yolunu tutmuştu. Aynı okula giden, aynı mahallede oturan bir çok kişi vardı. Acaba onlarla arkadaş olabilirmiydi.. Bilmiyordu. Hemde hiç. Bir ihtimal onlarla pek anlaşamaz gibiydi. Bazıları zorba gibi duruyordu, bazıları soğuktu. Kendisi böyle kişiliklerle pek arkadaş olamamıştı. O yüzden onlara bulaşmak istemiyordu. Bir süre daha yürüdükten sonra gözleri parlamıştı. Okulu cidden çok büyüktü. İçinde kaybolmuşluğu bile vardı... Herneyse. Okulun bahçesine geçtikten sonra etrafına bakmaya devam etti. Herkesin telefonuna sınıfı hakkında bir kaç mesaj gelecekti. Sınıfını öğrendikten sonra gülümseyerek telefonunu kapattı ve sonrada sınıfını aramaya başladı. 11-D sınıfını bulduktan sonra kapıyı açarak içeri girdi. Evet bu cidden çok hoşuna gitmişti. Sınıf arkadaşları gayet normal gözüküyordu. Boş olan bir sıraya doğru ilerlemeye başladı Yuuna. Oraya oturduktan sonra çantasını çıkardı. Ve yanına biri geldi birden.

??:"Selam! Arkadaş olalım mı- Ah pardon önce kendimi tanıtayım, ben Cholet Loughan. Peki sen?"

"Tabii.. Olabiliriz, bende Yuuna Toyota. Memnun oldum Cholet."

C:"Bende memnun oldum Yuuna! Umarım seninle iyi anlaşırız.."

"Kesinlikle, iyi anlaşacağız."

Diyerek gülümsedi. Ve sonrada göz kırptı. Cholette gülümseyerek sırasına oturdu. Sonrada ise ikiside öğretmemlerin gelmesini bekledi. Zaten 5 dakika sonra teneffüs çalacak ve herkes tam olarak sınıfa gelecekti. Öğretmenler zilide çalınca, öğretmen içeri girecek ve gülümseyerek sınıfa bakacaktı. Ardından ise tahtanın önünde durarak konuşmaya başlayacaktı.

Ö:"Ben Liliana Rosalinde, ders işlemeyeceğiz. Herkes kendini tanıtsın. Ve tanışıp kaynaşalım."

Demişti öğretmen. Herkes bunu onayladıktan sonra yavaştan kapı tarafından başlayarak herkes kendini tanıtmaya başladı. Yuuna da kendini tanıttıktan sonra bir isim onun dikkatini çekmişti.

??:"Ben, Aoto Gonzales Takuma"

O çocuk kendini tanıttığında birden gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Sakinleşmeye çalışıyordu. Çünkü hayran duyduğu futbolcunun soyadını taşıyordu o çocuk.

"Jose Manuel Gonzales.."

Diye içinden geçiren Yuuna.. Tekrardan derin bir nefes alacaktı. İlla tek Gonzales yoktu. O yüzden garipseme tarafından uzaklaşmıştı. Herkesi tanıdıktan sonra kendisi sadece Aotoya bakıyordu. Hala düşünüp duruyordu acaba onun oğlu mu diye? Josenin oğlu var mıydı ki.. Belki vardı bunu bilmiyordu, ama öğrenmek için herşeyi yapacaktı. İspanyaya bi ihtimal geri dönemez ama Aoto hakkında biraz fazla bilgi istiyordu. Cidden onun çocuğuysa.. Onunla arkadaşlık kurmak için herşeyi yapacaktı. Ama Aoto biraz soğuk gözüküyordu. Bu Yuunanın içindeki mutluluğunu azda olsa bozacaktı. Ama birşey demeyecekti. Soğukta olsa pek birşey yapması gerekmiyordu. Sadece bir gün onun hakkında herşeyi öğrendiğinde ve cidden Josenin oğlu çıkarsa bi ihtimal onunla arkadaş kuracaktı. Yuuna bunları düşünürken bile uyuya kalmıştı.