Peşini bırakmayacağım/Mafya

1.Bölüm

"Salak-salak espiriler yapma" Yağmur Baran'ın kafasına sertçe vurdu.

"Ah kızım ne vuruyon " söylenerek kafasını ovuşturdu Baran.

Şu ikisi kavga etmeğden hiç bıkmazdılar. Sürekli tartışır,kavga çıkarırdılar.

Ben Duru, anne ve babamı trafik kazasında kaybetmiştim.

Arkadaşlarım vardı. Onlar için canımı bile verirdim.

"Kalk lan git şirkete abim seni bekliyor " Karan abi önündeki kahveyi yudumlayarak konuştu.

" Ne abiymiş yaw, neyse ben gittim"

Hiç çalışmayı sevmezdi. Bir ara Karan abi'nin restoranında çalışmıştı. Restoranın mutfağını yaktıktan sonra Karan abi işten kovmuştu.

İşte böyle gerizekalı arkadaşımız vardı. Karan abi ve Baran ikizlerdi. Biri sert, olgun diğeri şakacı yeri geldiğinde sertti.

"Ben kaçtım" Yağmur çantasını sırtına asarak masadan kalktı.

Karan abi nereye anlamında kafasını salladı.

" Ben mi ?, Bilmiyorum ki, nerede kavga orada ben "

Evet nerede kavga çıksa orda Yağmurda olurdu. Enerjili, tatlı, neşeli bi kızdı. Her kesle uğraşırdı.

" Hadi bebeklerim öptüm " Yağmur masadan uzaklaşarak masadan uzaklaştı.

"Başına bela açma Yağmur " Karan abi arkasından seslendi.

Ardından bana bakarak konuştu " Her kes gitti sen nereye gideceksin Fıstık ?"

Çok severdim Karan abiyi hep destek olmuş, korumuştu beni.

"Annem ve babamı ziyaret edeceğim" üzgün sesle cevap verdim.

Karan abi kalkıp yanıma gelerek alnımdan öptü.

"Tamam o zaman dikkatli ol Fıstık, bi şey olursa ara mutlaka "

Kafamı salladıktan sonra masadan uzaklaştı. Bende yerimden kalkıp restoranı terk ettim.

∆∆∆

"Sizi çok özledim anne, baba" soğuk mezar taşını kucakladım.

"Size hiç yakışmıyor buralar " göz yaşlarımı silerek ayağa kalktım.

"Yine geleceğim tamam mı? " sanki bana cevap vereceklerdi.

"Sizi çok seviyorum" son kez mezar taşına bakıp oradan uzaklaştım.

Biraz yol gittikten sonra içime bi telaş doldu. Rahatsızdım, sürekli etrafıma bakıp çabuk addımlarla gidiyordum.