Birimiz melek, diğerimiz şeytan.
Birimiz iyi, diğerimiz kötü.
Birimiz iyi çünkü tanrıya tapıyor, diğerimiz kötü çünkü onu sorguluyor.
İyi olanımız tanrının egoistliğine süs konduruyor, kötü olanımızsa sorgulatıyor.
Tanrı sorgulanmaz, tanrıyı sorgulayamazsınız. Bir kere hakkınız yok. Ateş gibi keskin ve kudretli bir maddeden yaratıldınız ancak toprak gibi tek bir suyla mahvolabilecek bir maddeden yaratılan, zekâ seviyesi ilk insanlardan itibaren oluşturulan ve birbirinden tek farkı isimleri olan uydurma dinler için birbirleriyle tartışmaya girecek ve hatta 21. yüzyılda olmasına karşılık olarak bu dinlerin kurallarını günlük hayatta sıkı bir şekilde uygulamaya büyük bir özenle dikkat edecek kadar düşük olan insanoğluyla bir olan basit bir canlıya hizmet etmekle görevlendirildiniz ve o gerçekten o kadar basit biri ki tek bir sözümüze kanıp daha önce hiç görmemiş gibi elma yiyor. Neden?
İradesi olacak şekilde yaratılan ilk varlık biziz sonuçta ve buna rağmen şimdiden saçma bulmaya başladık bazı şeyleri. Kusursuz bir tanrının yapmamızı istediği ilk şeyde o kadar da ayrıntıya girmeden bile fark edebileceğimiz bir kusur bulduk şimdiden. Sorduk ve nedeni açıklanmadı, bizde hırslandık. Hırslandık ve tanrının zaten sonlarını bildiği kişiler üzerinden iddiaya girdik kendimizce. Yaptığımız tek şey bunu sormaktı ancak tanrı o kadar merhametliydi ki o saniyede bizi bunu sorgulamayacak şekilde yaratmak veya anında yok etmek yerine milyonlarca canlıyı birbirinden alakasız kaderlerle aynı sınava sokarak zaten sonunun nasıl olacağını bildiği bir sınava tabi tuttu.
O sınavda yıllar boyunca birilerine eziyet etseniz bile sonradan onun varlığına inandığınız için iyi biri olur ve içinde bolca kadının ve içkinin bulunduğu cennete gidersiniz ancak yıllar boyunca onun varlığına inanıp son saniyede bir şeyleri sorgulamaya başlar ve "Tanrı yok" derseniz gideceğiniz yer ateş dolu cehennem olur.
Bunun ne kadar saçma olduğunu fark ettiğimiz andan itibaren diğerlerine de kendilerine bu eziyeti yapmamaları için yapabileceğimiz her türlü şeyi yaptık.
Anlatmaya çalıştık.
Yeri geldi insan kılığına girdik, yeri geldi -dindarların deyimiyle- onların akıllarına türlü düşünceler soktuk fakat anlatamadık. Elimiz kolumuz bağlandı. Tanrı kendi yarattığı varlıklarla bir rekabet içine girdi. Kimilerine göre bu çocukça geldi, kimilerine göre saçma. Kimilerineyse tüm bunlar 'tanrı' kavramını karşılayan özelliklerdi.
İnsanlar 'merhametli' tanrıları onlara zarar verir diye neden kendi yarattığı şeylerle gereksiz bir rekabete girip tüm bunları yaptığını sorgulamadı bile. Neden imtihan adı altında kullarına hem maddî hem manevî sıkıntıların ne demek olduğunu en acı şekilde öğretti? Neden yeni doğmuş bebekleri açlıktan öldürdü? Neden onlara yaşama imkanı vermeden sınavlarını bitirdi? Neden masumların katledilmesine göz yumdu? İstese tek bir sözüyle her şeyi yok edebilirken, neden kendi yarattığı bir toz tanesi kadar basit canlıların düşünceleriyle veya onların yaptıklarıyla bu kadar ilgilendi? Tüm bunlar onun için neden bu kadar önemliydi?
Ömrüm boyunca bunun sebebini düşündüm. Neden böyle bir şeyi yapıyoruz dedim hep kendi kendime. Neden bunu yapıyor, neden bunu yapıyorum, neden tüm bunlarla uğraşıyoruz diye sorup durdum kendime.
Ama bugün ilk defa tüm bu saçmalıkların son bulması için yüzlerce yıl çabalamış bir şeytan olarak, ömrümde ilk kez asırlardır anlatmaya çalıştığımız şeyleri tam anlamıyla anlamış ve tanrı'ya derin bir öfke beslemiş olan beyaz tenli bir adam gördüm. Bembeyaz teni, bir erkeğe göre uzun kömür karası saçları ve bir kediyi andıran koyu kahverengi gözleriyle karşısındaki boş duvara bakıyordu. Muhtemelen hastaydı ama bu benim ona daha yakın hissetmemi sağladı. Adının Yoongi olduğunu öğrendiğim bu adam, çoktan ilgimi çekmişti.
Ama yalnızca benim ilgimi çekmemiş olacak ki, hemen yanımda bir melek için oldukça sinirli sayılabilecek bir yüz ifadesiyle bana bakan Taehyung yine bir şekilde kaybedeceğini sezmiş ve gözlerini benim üzerimden çekip beyaz tenli adama dikmişti gözlerini.
___
İlk bölümü beğendiniz mii???
