2. Bölüm

5 3 1
                                    

Sarah'dan:

-bu yaptığınız ne kadar tehlikeli bilmiyor musun? Kız ölebilir.

-altı üstü birkaç çizik attım.

-panik atağı var. Arkadaşını bu kadar önemsenen gözümü yaşarttı Amber.

Kulağıma gelen bu seslerle gözlerimi açmaya çalıştım. Işık gözümü dolduruyordu. En sonunda gözlerim ortama alıştı ve her şey netleşti. Karşımda arkası dönük olan ve tartışan kişileri görünce yutkundum.

-Amber, Drew?

Amber arkasını dönüp göz göze geldiğimizde bıkkınlıkla ve telaşla bana baktı. Drew ise arkasını dönme gayretinde bile bulunmadı.

-Sen iyi misin özür dilerim Sarah...

Sesi titriyordu. Kendini suçluyordu ama böyle olması gerektiğini içten içe biliyordu. Hepsi o Drew'in suçu!

-Kendini mi suçluyorsun?

-Sen beni suçlamıyor musun?

-Of Amber.

-Eh tamam be!

Sesi çirkefleşti, yüzümü buruşturdum. Kapıyı çarpıp gitti. Karşımda Drew boş bakışlarla bana bakıyordu.

-Amber gel şuraya!

Ses yoktu.

-Drew ne bakıyorsun yardım et de kalkayım.

-Ne bu özgüven? İstesem senin okul hayatını bitirebilirim.

-Ne boş yaptın Drew, hadi!

DREW- gözlerini devirdi ve odadan çıktı. Sinirimden deliriyordum. En son doğruldum ve kapıya doğru sarsık adımlarla yalpaladım. Başım dönüyordu ama ablamın durumunu öğrenmeliydim. Eğer uyanmazsa boş yere okuldan konulacaktım ve tehlikenin nerden geleceğini bilemeyecektim. O sinsi Drew'den her şeyi beklerim.
Ablamın cesedinin olduğu odaya geldim. Hala yatıyordu. Oflayarak yanına geldim.

-Hala uyanmadı Amber. Ne yapacağım?

-Belki uyanır umudunu kesme.

Yere bağdaş kurarak oturdum. Drew odaya girdi.

-şimdi neler karıştırdığınızı söyleyin.

-zaten moralim bozuk bir de senle uğraşamam Drew, gider misin?

-delilleri müdüre vereyim o halde.

-of pislik gel şuraya.

Drew sırıttı. Adımlarını yanımıza gelene kadar attı.

-dinliyorum.

-ablamın ölüsünü dirilteceğiz.

Drew yutkundu. Ablamın ünü bu gezegendeki hemen hemen herkes bilirdi. Bu gezegeni mahvetmeye harcamıştı bütün hayatını, aynı ailem gibi... Dışlanmamın en büyük sebebi de buydu. Beni ailemle bir tutuyorlardı.

-çekilin bir de ben deneyeyim.

Kazanın başına geçti. Bazı karışımlar denedi. Sonra karışımı ablamın üstüne döktü. Vücudu titremeye başladı. Amber kolumu tutup geri çekmeye başladı. Ama yerimden kıpırdamıyordum. Gözümü kapatıp derin nefes aldım. Açtığımda mavi çift göz görmemle aldığım nefesi veremedim.

BÜYÜ OKULUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin