ხაფანგში (წიგნი 2)

12

საუზმის შემდეგ ისინი ვეგასის სამეცადინო ოთახში იყვნენ, როცა პიტმა ჩაიფიქრა,

"ვეგას..."

"Დიახ საყვარელო?" უფროსმა მაშინვე უპასუხა.

"... გიფიქრია ამაზე?" იკითხა პიტმა და ყოველ წამს უფრო და უფრო დაუცველად გამოიყურებოდა.

ვეგასს მხრები მოეშალა და მისმა მოდუნებულმა პოზა ამის გაგონებაზე დაიძაბა. მან გააცნობიერა, თუ რას გულისხმობდა პიტი "ამაში".

უმცროსმა შეამჩნია ვეგასის ნერვიულობა და არასწორი გზით მიიღო. თითქმის მაშინვე დაიწყო პანიკა.

"მე ვგულისხმობ, რომ არ ვაკეთებ შენზე ზეწოლას და არც არაფერს. უბრალოდ... მინდოდა შენთან საუბარი ამ საკითხზე. ჩვენ მხოლოდ ცოტა დრო გვაქვს, ამიტომ..." პიტის სიტყვები ბოლოსკენ გაქრა. შეშფოთებული ათამაშებდა თითებს.

ვეგასს არ სურდა წარმოედგინა რა მოხდებოდა, თუ პიტის პასუხი დადებითი არ იქნება. ნერვიულობისგან ამოვარდნა უნდოდა.

მაგრამ პიტი მართალია. რაღაც მომენტში ისინი ვალდებულნი იყვნენ ამაზე ისაუბრონ. ვეგასმა თავი მოიყარა.

ზურგი გაისწორა, პიტის ერთ-ერთი ხელი აიღო და ცერით დაუწყო უხილავი წრეების დახატვა, რათა უმცროსს ნერვები მოეხსნა. მიუხედავად იმისა, რომ ის თავად იყო შეშფოთებული, პიტის დამშვიდება მისი პირველი პრიორიტეტი იყო.

"დიახ" თქვა მან და მიიპყრო პიტის სრული ყურადღება.

"ეს იყო ერთადერთი რამ, რაზეც ვფიქრობდი ბოლო რამდენიმე დღის განმავლობაში"

"ვიცი, რომ შენთვის ძალიან ადრეა და შესაძლოა ცოტა საშინელებაა, მაგრამ მე მივიღებ როგორიც არ უნდა იყოს შენი პასუხი" ვეგასმა ამოისუნთქა.

პიტი შოკირებული იყო, მაგრამ მისი მეგობრის სიტყვებზე გული აუჩქარდა.

"ვერასდროს მივხვდი, რამდენად მარტოხელა იყო ჩემი ცხოვრება, სანამ შენ არ შემიყვარდი. ჩვენი პირველი შეხვედრა არ იყო ყველაზე დიდი..." პიტმა გაიღიმა, როდესაც მან თვალები ვეგასმა აჩვენა, რომელიც სირცხვილით ახედა ქვემოდან. ის ვერასოდეს მოუხდის ბოდიშს პიტს წარსულში ჩადენილი დანაშაულისთვის. სწორედ ამიტომ აფუჭებს ბავშვს საჩუქრებით. რადგან მან იცის, რომ პიტი მთელ სამყაროს იმსახურებს.