Freen's pov:
Pag ka rinig ko sa sinabi ni samuel ay agad kong kinuha ang papel na nasa ilalim ng pinto at tinignan ito..... andito nga yung nom. ni becky at may sulat na " ate I'm sorry" alam kung si samuel ito dahil sa sulat, agad kong tinawagan ang numero na binigay ni samuel saakin
On call:
Freen: Hello?
Becky: Hi bunny, I miss you
Pag karinig ko ng boses nya ay agad tumulo ang luha sa mga mata ko
Freen: Are you okay? May nararamdaman kaba?
Becky: Hey bunny calm down, okay lang ako and I'm glad dahil mabilis na bumalik ang ala-ala ko
Freen: Bakit hindi mo sinabi saakin na nagising kana?
Becky: I wanted to pero bunny I want you na makapag fucose muna, chaka hindi pa naman ganun nabalik ang ala-ala ko
Freen: I'm glad you're okay
Becky: I'm okay bunny, I miss you so much...
Freen: I miss you more! Wag kang mag alala uuwi nako ngayon.
Becky: Hoy sira kaba anong oras na wag na bukas na makakapag hintay naman ako...
Freen: Makakapag hintay ka pero ako hindi.
Becky's pov:
Pagkasabi nya nun ay agad nyang pinatay ang phone call namin
Becky's mind: hys... mapapahamak pa sya sa ginagawa nya
Makalipas ang isang oras ay tumawag sakin si dad
Mr. Armstrong: Princess andito si freen
Becky: Yah I know dad told her my address
Yes I don't live at my parents house kasi may sarili naman akong bahay...
Makalipas ang ilang minuto ay may biglang kumatok ng malakas sa pinto ko "fuck.... freen sisirain moba pinto ko" agad akong bumaba at binuksan ang pinto....
Pag ka bukas ko ay bigla nya akong niyakap... yakap na halos walang bukas
Becky: come in, are you fine?
Freen: ofcourse I'm not fine becky!
Becky: I'm sorry I didn't tell you....
Freen: It's fine, as long as you're okay
Agad ko syang pinapasok...
Freen's pov:
I went to Mr. Armstrong house kasi akala ko andun si becky
Mr. Armstrong: Oh freen bat ka andito?
Freen: Tito wheres becky...
Mr. Armstrong: Wait becky didn't tell you kung saan siya nakatira?, okay let me call her
Agad na tinawagan ni tito si becky and after a few mins. May inabot na address si tito sa akin, agad naman akong nag pasalamat at nag paalam
Now I'm here at the front door, agad ko itong kinatok, at feeling ko napalakas ang pagkatok ko kasi pag bukas ni becky ay nakasimangot ito.....
Pag bukas nya ay agad ko syang niyakap...
Becky: come in, are you fine?
Freen: ofcourse I'm not fine becky!
Becky: I'm sorry I didn't tell you....
Freen: It's fine, as long as you're okay
Nakayakap lang ako sa kanya hanggang maka pasok kami sa sala nya, pansin ko rin na mejo makalat ang bahay nya kaya bigla akong napabitaw
Freen: Ikaw ilang months akong wala at hindi mo naisip mag linis?
Becky: hehe I'm sorry bunny,akala ko kasi bukas kapa dadating...
Agad akong tumayo sa upuan at nag simula mag linis "haynako kahit kailan napaka dumi mo parin." Sabi ko sa aking isip.
Napansin ko na nakatingin lang sya saakin...
Freen: kung nakakamatay lang ang tingin sigurado naka burol nako.
Becky: I was so lucky to meet you.
Habang nag lilinis ako ay kinekwento nya rin saakin kung paano sya nagising at paano nya pinlano na hindi sabihin sakin na gising na sila
Freen: Hay walang jo kahit sila nam at irin?, lagot talaga sakin yun!!!
Becky: Bunny wag kana magalit pls... I'm sorry
Freen: hys...
Pag katapos kong mag linis ay agad na akong pumunta sa kusina para mag luto dahil kanina kopa sya nakakapansin na inaantok....
