last dans/tk✔️

23.Bölüm

Merhaba,

Yepis yeni heyecansız, sade bölümle geldim:)

Keyifli okumalar dilerim..

---

Min Jimin'den

Jin'in bağırışı ve yanımda bayılan Kook ile dona kalırken hızlıca kendime gelip ambulansı aradım. Jin, Kook'u yere yatırırken koltuktan örtü alıp üstünü örttüm. Çalan telefon sesiyle etrafıma baktığımda Kook'un "Delta'm" yazan telefonunu görmemle Jin'e baktım.

"Aç. Jungkook'un acı çektiğini hissettiğine eminim." Kafamı olumluca salladıkta sonra ne yapacağımı bilemeyerek telefonu açtım.

"Taehyung." 

"Jimin? Jungkook nerede? Ne oluyor orda?" Telaşsı sesine karşı yerde ter içinde olan Kook'un elini tuttum ve ben konuşamayınca Jin telefonu elimden alıp açıpladı.

"Ambulansı aradık. Birkaç saatte baba olucaksın. Uzatma hastaneyi öğrenince yazarım." Diyerek yüzüne kapattı.

"Jin delirdin mi?! Delta o!" 

"Sikerim deltasını!" Kapı çaldığında koşarak açtım ve içeri giren sağlık görevlileriyle beraber Jin de evden çıktığında arkalarından takip ettim.

Ambulansa bindiğimizde sağlık personelleri Kook'u hava vererek sakinleştirmeye çalışırken Jin'de meraktan kuduran delta ile konuşuyordu. 

Hastanenin aciline geldiğimizde nasıl olduysa delta ve alfalarımız bizden önce gelmişti. 

Kim Taehyung'dan

Hissettiğim acıyla toplantıdan çıkıp vitamı aradığımda Jin ve Jimin endişeli sesleri ve doğum yapmak üzere olan güzelimle beraber önceden yaptığım araştırmalar sayesinde gidecekleri hastaneye önceden gidip onları beklemeye başladım. 

"Ambulanstalar sakin ol." Namjoon beni sakinleştirmeye çalışırken güzelimin çektiği acıları birbir hissediyordum.

"Acı çekiyor." 

"Dünyaya çocuk getiricek kolay mı?" 

"Yoongi cidden sikerim belanı kapa çeneni." 

"Ooooo bu daha baba olmadan başladı." Olamazsam ne olucak?

Konuşmamızı bozan şey hissettiğim çilek feremonları ve yaklaşan ambulansla öne atıldım. Personeller sedyeyle vitamı indirdiklerine yanına gidecektim ki yanına gitmemem için bir personel önümde durdu. 

Siyah gözlerimle yanından geçip güzelimin elini tuttuğumda sıkıca elimi tutup gözünü açtı. Doğumhaneye doğru koşarken elini bırakmadım hiç.

"Sakin ol güzelim." 

"Bırakma elimi." Ağlayarak söylediği ile direk hemşireye girebilir miyim dercesine baktığımda onaylamadığında iç çektim.

"Buradayım hayatım. Sakin ol." Saçını son kez okşarken doğumhanenin kapısından içeri gidişini izledim. 

Arkamda gelen arkadaşlarımızla beraber oturup içeriden gelen çığlıklarını dinledim çaresizce. Bacağım stresle titrerken vitama konuşarak yardımcı olmaya çalıştım.

Sakin ol güzelim. 

NİYE YANIMDA DEĞİLSİN Kİ?!

Buradayım güzelim, burdayım hayatım.