Renesans a średniowiecze...

W tekście Poety Renesansu, Świat dopełnia się nie tylko z jego Stwórcą, ale i ludźmi, których obraz pozostaje nieskażony, bowiem każdy z osobna okazuje wdzięczność i pielęgnuje harmonię, jaka tworzy się za sprawą pewnego ustalonego porządku. Człowiek obserwuje dokonania Boga i pragnie współpracować w zgodzie z naturą, która jest mu ofiarowana. 

Dzieło Kochanowskiego jest pozbawione ludzkiej nienawiści, jak gdyby wystarczyła wiara, by uleczyć wszelką toksynę ciążącą ludzkiej duszy, oraz kaprysów zjawisk naturalnych. Człowiek oddaje cześć za pośrednictwem słów i pytań kierowanych do Stworzyciela; ta postawa zaprzecza wartościom głoszonym w średniowieczu, gdzie ludzkość jedyne zbawienie odnajduje w zadawaniu cierpienia, a ból pogłębia ślepotę i zamyka wiernego w agonii, przysłaniając tym samym Boga i widok na piękno Świata przez niego stworzonego. 

Ludzie renesansu pragną oddać mu cześć, lecz jedyne, co posiadają, pochodzi od Niego Samego, wobec czego żaden z darów nie zszokuje Boga tak dotkliwie, jak dotkliwie ten uczuł ból, spoglądając na biczujących się średniowiecznych ludzi, zdających się nie szanować zbroi, w jaką zaopatrzył ich człowiecze dusze.