The veil of Betrayal : Love's Treacherous Path

Chapter 7

"Who's with him?" tanong ko ng makabawi ako sa iyak.

"Si Sir damian po." aniya.

"Okay. Send me his number. Book me the fastest flight. Kung kailangan Kung umalis ng madaling araw aalis ako." Ani ko tsaka pinatay ang tawag. Inayos ko ng ang aking sarili bago pumasok ulit sa restaurant.

Nang makapasok ako ay nasa table na din namın ang inorder ni ethan.

"Sorry."panimula ko ng nakaupo na.
"Let's eat? May pupuntahan pa ako."ani ko at nagsimula na kumain.

Nagsimula na din siya kumain. Mabilis kung natapos ang kinakain ko. Tiningnan ko muna ang sinent saakin ni emilia.

"Anong problema?" bigla niyang tanong.

"ha?" ani ko gamit ang nagtatanong na mga mata.

"Kanina ka pa hindi mapakali. Anong meron?" aniya at tiningnan niya ako gamit seryosong titig.

"Some minor problem with the company." sagot ko at uminom ng tubig. Tumango lang siya at tinawag na ang waitress para magbayad.
Palabas na kami ng restaurant ng tumawag ang unknown number.

"Where are you?" aniya gamit ang natatakot niyang boses.

"Who's this?" sagot ko.

"Damian." aniya.

"damian! How's kuya?" Tanong ko. Palapit na kami sa kotse ni Ethan.

"Beatrice where are you? Who's with you?" aniya. Pinagbuksan ako ni Ethan ng pinto. I just smiled at him.

"Im with my business partner. Bakit? How's kuya?" tanong ko at kinabit na ang seat belt saakin.

"Your brother is still in recovery room. Beatrice be careful."Aniya.

"I know dumbian!" ani ko "I book a flight." habang nagmamaneho si ethan ay biglang may bumaril sa kotse. "Shit!"

"Hello? Beatrice? Anong nangyayri jan?" natatarantang tanong ni damian.

"Damian may bumabaril sa kotse namin." Ani ko. Tinanggal ko ang seat belt ko at kinuha ang baril sa bag.

"Fuck it! Nasaan kayo?" tanong niya na parang may magagawa siya.

"You're such a dumb, dumbian." natatawa kung sagot. Binabaril ko na din ang bumabaril saamin.

"Focus Ethan! Magmaneho ka lang." sigaw ko. I pull the trigger targeting our enemy's head. "Shoot."

Naupo na ako ng maayos ng makita ko ang hindi na pagsunod ng kotse. Doon ko napansin na hindi pa pala patay ang tawag ni damian.

"Fuck Beatrice! Where are you?" natawa ako sa tunog ng kanyang boses. God this dumb man.

"Ano? Ayos na kami. Malapit na kami sa hotel. Sige na, bye. Kumusta mo ako kay kuya." Ani ko tsaka pinatay ang tawag.

"That's fuck bea. Ayos ka lang? May sugat ka?" Nag aalalang tanong ni ethan ng makapark na ang kotse sa underground ng hotel.

"Silly engr." ani ko at binuksan na ang pintuan ng kotse. Sumunod na din siyang lumabas ng kotse.

"Sigurado ka bea? Ayos ka lang?" tanong niya. Tumango lang ako.

"Thank you." ani ko at tinalikuran na siya.

Hindi ko na pinakinggan ang sinabi niya at pumasok na sa elevator. Tumunog na ang elevator hudyat na nasa tamang palapag na ako.
Pumasok na ako sa unit ko. Nagulat ako sa nadatnan ko.

"D-Damian?" ani ko. Mahigpit na yakap ang natanggap ko sakanya.

"Fuck! Nag alala ako." bulong niya saakin at habang hinahaplos ang aking buhok.

"Damian...? Bakit ka nandito? I mean paano?" tanong ko. Tinanggal niya ang pagkakayakap saakin at tiningnan ako.

"We're here for almost a week Beatrice." aniya na ikinagulat ko.

"W-wait? Almost a week? Bakit Hindi ko alam? So kuya is here?" tanong ko.

"Your kuya don't want you to know." Aniya. Binigyan niya ako ng tubig.

"So where's kuya?" tanong ko. Hindi pa iniinom ang tubig.

"General Hospital. He's resting."aniya at niyakap ako ulit." I miss you. "

"Silly dumbian. I miss you too." ani ko at binaba ang baso para mayakap din siya.

"Goodnight." aniya. He planted a swift kiss on my forehead.

"Goodnight." pumasok na ako sa cr para maligo.

Pinapatuyo ko ang buhok ko ng may tumawag.

"Audrey? Bakit gising kapa?" tanong ko sa kabilang linya.

"Ate where are you? Kanina pa kita tinatawagan hindi ka ma-contact." nag aalala niyang tanong.

"Sorry. Busy kasi eh." ani ko na totoo naman.

"Busy? Sure ka ate?" mapang asar niyang tanong.

"Y-yes!" sagot ko na parang kinakabahan. Bakit ako kinakabahan?
Isang malakas na tawa ang nanggaling sa kabilang linya.

"Uyy si ate... Akala ko ba iiwasan mo si kuya.... Ethan? Or Zachary?" nangaasar niyang sambit.

"Iniiwasan ko nga."pagsisinungaling ko.

" Iniiwasan. Eh nagdate nga kayo kanina. Kala mo di ko kayo nakita nuh? " aniya. tumatawa.

"That's not a date Audrey!" napalakas ko ang boses.

"kalma ate. Anong hindi date? Ate dzuh restaurant yun ng mag jojowa ate." aniya na ikinagulat ko. Mag jojowa? Dating?

"Audrey! Bakit ka nandoon?" tanong ko ng mapagpasiyahan kung bakit siya nandoon.

"Date." simple niyang sagot.

"Anong date? Sino? Kailan? Nanliligaw?" sunod sunod kung tanong.

"Bla bla bla... Ate Im already 16 years old!" singhap niya.

"16? You're still a kid audrey. I'm 18 years old and im dating no one." ani ko.

"Magkaiba tayo ate.. Ikaw kasi may hinihintay? Oh wait kailan ang kasal?" Tanong niya. Itong batang to.

"Audrey!" napasigaw ako.

"Chill ate chill... Pass my hug to my future brother in law." aniya "Goodnight. Nag s-study pa ako eh." aniya at pinatay na ang tawag.

Hindi ko namalayan na nakatulog na ako sa couch. Nagising lang ako ng may nagbuhat saakin at linipat ako sa kama. Unti unti kung binulat ang aking mga mata.

"Matulog kana. Nilalamig ka doon sa couch." aniya. At inayos na ang kumot sa aking katawan matapos niya akong ipahiga.

"Goodnight damian." ani ko at inayos ang sarili.

"Goodnight. Take a rest baby." aniya at hinalikan ako sa noo.

Nagising ako sa aking alarm. It's already 7 am. Bumangon na ako at dumiretso sa cr para maghilamos at mag toothbrush. Paglabas ko ng kwarto ko ay naamoy ko na ang niluluto ni damian.

"Good morning baby. How's your sleep?" bati niya ng makapasok ako sa kitchen.

"Hindi ako nakatulog ng maayos. Ang lamig kasi nakabukas pintuan ng balcony." Ani ko. Kunot noo niya ako tiningnan

"Wait.. Nakabukas? I checked it last night and I closed it by myself." aniya.

"I don't know?" ani ko at umupo na sa table.

"By the way I cooked you favorite. Tuna salad sandwich." aniya at nilagay na sa table ang kaniyang niluto.