Karanlığın Kelimeleri

1. bölüm "ölmek unutulmak değil,unutulmak ölmektir

Karanlığın kelimeleri
Her zamanki gibi D&R'dayım. Beni anlayan ve anlatan tek yerde, etrafta boş boş bakınırken gizem içeren kitaplar bölümüne girdim ve orada yeni çıkan kitaplar rafında karanlığın kelimeleri adlı kitabı gördüm, yazarı yoktu.
Konu yoktu, sadece adı vardı. Bu biraz tuhafıma gitse de kitaba ihtiyacım vardı. Kasaya gidip kitabın fiyatını ödedim ve mağazadan çıktım. Her zamanki Tacossa Kafe'ye gidip oturdum. Yağmurun sesini duymamak için kulaklıklar
ı kulağıma takıp, kitabı incelemeye ve sayfalarını çevirmeye başladım. Kitabın ilk sayfasında kendini kaybetmek isteyenlere yazıyordu. Biraz tuhafıma gitse de pek aldırış etmedim, kahvemi alıp kitabın sayfalarını çevirmeye devam ettim. Kitabın sayfalarını çevirmeye devam ediyorken kitapta birden fazla tuhaf şey olduğunu fark ettim.Bir sayfada hayatından bıkmış olan kızın kayboluş hikayesini anlatırken diğer sayfada başka bir hikaye anlatıyordu bunu merak etmeden duramadım ve telefonumu çantamdan çıkarıp masaya koydum masadan alıp, bakmaya başladım arama kısmına geldiğimde kitabın adını yazdım
~KARANLIĞIN KELİMELERİ

Bunu arattığımda karşıma bir çok cinayet ve kaybolma vakası gördüm içimdeki korku hissi giderek artıyordu kafamı telefondan kaldırıp nefes almaya çalıştım sanki içimdeki korku soluk borumu kapatmıştı kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığım sırada yağmurun dindiğini gördüm telefonumu açıp iyice kontrol ettim

(⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)
15 DAKİKA SONRA

Kafe'nin bahçesinde olduğum için etrafım çiçek yeşillik doluydu arkamdan bir çalı sesi gelince irkildim telefona öyle dalmıştım ki korkuyla arkama baktım sonra önümden uzanan el bir bez tutuyordu ağzıma , nefes alamadım ani uykum geldi bu büyük ihtimal eter'idi

ᑲіrkᥲᥴ̧ sᥲᥲ𝗍 s᥆ᥒrᥲ

Gözlerimi açtığım da karanlık bir alandaydım yanımda bir kaç kişi daha vardı istediğim hiç bir şeyi yapamıyordum sadece etraftakilerin çığlıklarını duyuyordum

Gözlerimin yavaş yavaş bulanıklığı'nın gittiğini farkettim hemen etragıma bakındım hapishane gibi bir hücredeydimetrafıma bakındığımda yanımdakilerde ben ile aynı şekilde hücredeydi
Hepsinin durumu benimkiyle aynıydı herkezde korku, stres, vardı düsüncelerimi bozan bir sesle içeri bir adam girdi adam kahkaha atarken diğer yandan da bize bakıyor ve bizi küçümsüyordu adam etrafa bakmaya devam ederken yanımdaki hücrede olan kız konuştu
"Or*spu çocuğu" adam bu kelimeyi duyduğuna şaşırmıştı sanırım kızın bu kadar cesur olduğuna şaşırmıştı adam elini kaldırıp parmağını şıklattı 1 salise bile olmadan içeri bir kaç adam girip kızın olduğu hücreye doğru ilerlediler, kızı hücreden çıkarıp adamın karşısına karşı tuttular adam cebinden bir kutu çıkarıp kıza uzattı kutunun içinde bir silah vardı adam tekbir söz söyledi "vur".. Kız büyük bir cesaretle silahı kutunun içinden alıp adama doğru tuttu ve tetiğe bastı korkudan gözlerimi kapadım " bunun bu kadar kolay olması imkansız " diye kendine fısıldadım diğer hücrelerden gelen cıglıklardan dolayı gözümü açıp adamla kıza doğru baktığımda adamın ayakta ama kızın yerde kanlar içinde yattığını gördüm adam eğilip yerde yatan kıza fısıldadı "çok körsün" dedi herkez korkup daha hücrenin dibindeki duvara yaslandı ve gözlerini kapadılar...