𝘪 𝘸𝘢𝘯𝘯𝘢 𝘣𝘦 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘣𝘰𝘺𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥, 𝐢𝐧𝐨𝐚𝐨𝐢 ✓

0.2

"Demek benden sevdiğin kız için tavsiye almaya geldin." Koyuki, önündeki çiçekleri sularken bir yandan İnosuke ile konuşuyordu.

Evet, İnosuke hiç tanımadığı birinden aşk tavsiyesi almaya gitmişti. Bundan şu anda bile pişman olmuştu.

"Evet, bir arkadaşım sizin de sevgilinizin benim gibi huyları olduğunu söylemişti. Belki bana yardımcı olabilirsiniz diye geldim buraya." İnosuke çok garip hissediyordu. Uzun zaman sonra ilk defa birisi ile 'düzgün' bir biçimde konuşuyordu.

Koyuki samimi bir gülümseme ile İnosuke'ye döndü. "Bana çiçekleri sulamamda yardım eder misin? Şurada büyük bir çiçek sulama kabı var yardımcı olur musun?" İnosuke başını sallayarak büyük ve ağır sulama kabını kaldırdı. "Bu çiçeklerin nazik bir şekilde yapraklarını kaldırarak sulamalısın, yoksa solabilir." İnosuke tıpkı Koyuki'nin dediği gibi nazikçe çiçekleri sulamaya başladı.

"Küçüklüğümden beri var olan bir hastalığım var, bu hastalık yüzünden bir dönem evden dışarıya bile çıkamadım. Şimdi iyiyim ancak ağır şeyleri kaldırırken zorlanıyorum." İnosuke Koyuki konuşmaya başlayınca ona odaklandı.

"Bu evden bile çıkamadığım dönemde bana hep Hakuji yardımcı oldu. Şimdi bile hâlâ yardımcı olmaya devam ediyor. Biraz da kişiliği yüzünden sürekli insanlarla tartışan bir kişiliği var ancak konu ben olduğumda en küçük çiçeğe bile o kadar nazik davranıyor ki. Bazı kızlar benim gibidir. Onun bana yardımcı olması, benim değer verdiğim bir şeye değer vermesi beni o kadar mutlu ediyor ki! Biliyor musun? Sevgili olduktan sonra bana verdiği ilk hediye kendi yetiştirdiği çiçekti. O çiçek kurudu ancak hâlâ odamda durmaya devam ediyor."

İnosuke Koyuki'yi dinledikten sonra işine geri döndü.

"Bildiğim kadarı ile Kocho Aoi aşçılık kulübünde. Şans eseri birgün onunla konuşurken bana yemek yapmanın onu rahatlattığını söylemişti. Belki sende ona kendi yaptığın bir yemeği hediye edebilirsin!"

İnosuke birden aydınlanmış gibi Koyuki'ye baktı. "Sahi mi?! Bu benim aklıma hiç gelmemişti! Teşekkür ederim Koyuki!" Koyuki gülümseyerek İnosuke'ye baktı. "Asıl ben teşekkür ederim Hashibira, çiçeklerimi sulamama yardım ettiğin ve bu güzel sohbette bana eşlik ettiğin için!"

İnosuke işini bitirerek hemen oradan ayrıldı. Arkadaş grubuna girerek mesaj yazmaya başladı.

Tanjiro's Harem:

İnosuke: BEYLER BAYANLAR TOPLANIN BURAYA!

Nezuko: Noktalama işareti kullanmış.

Zenitsu: Yazım yanlışı da yok. TDK ve biz İnosuke'yi bu başarısından dolayı ayakta alkışlıyoruz.

İnosuke: Kıza yaranıcm diye lak lak etme basarım evini sarı civcib

Zenitsu: Hoş geldin eski İnosuke.

Genya: Ne bu tantana kardeşim, neler oluyor?

İnosuke: Bize gelin size yemek yaoıcm

Tanjiro: Teşekkürler İnosuke, hepimiz ölmek için çok genciz.

İnosuke: Sen gelme zaten korkak herif! Genya sen gelsene aslanım miden çöplük gibi zaten.

Genya: İyi ki bir iblis yedik diye siz de beni boş mide yaptınız mk.

Genya: Neyse geliyorum. Abimle yine kavga ettik evden çıktığımda koltuğu bana fırlatmıştı.

Nezuko: Genya abi bir gün öleceksin.

Genya: Boş ver be Nezuko kardeş, öleceksek abimizin elinden ölelim.

Tanjiro: #Nezuko Milletin kardeşini görüyorsun.

Nezuko: Abi sus sen bi'. İnosuke abi bende geliyorum.

İnosuke: Gel aslan parçası, adamın dibisin sen.

Zenitsu: Nezuko geliyorsa bende geliyorum.

İnosuke: Yavşama lan! Neyse gel sende.

Tanjiro: Neyse herkes geliyorsa bende geleyim bari.

İnosuke: Noldu lan tek mi kaldın?

Tanjiro:

İnosuke telefonunun ekranını kapatarak cebine attı. Şimdi yemek yapmak için malzeme alması gerekiyordu.

Annesi ve abisi gönüllü olarak bir çocuk esirgeme kurumunda çalışıyordu bu nedenden bu saatlerde evde olmuyorlardı. Babası işteydi ve ablasının da dergi çekimleri vardı bu yüzden ev boştu.

Evine doğru ilerlerken dikkatini bir ev çekti. Tamayo Hanım'ın evi.

İnosuke küçüklüğünden beri o kadına saygı duyuyordu. Saate bakarak kendi kafasında bir hesaplama yaptı. Arkadaşları gelene kadar biraz zamanı vardı.

İlerleyerek kapıyı çaldı. "Kim o sesini duyunca kapının dürbününe el salladı.

"Tamayo Hanım, benim İnosuke Hashibira!"