Yazardan
Uzun zaman sonra selamm
Bölüme destek olunn
İyi okumalarr💖
Yağmur ve yağmurda ıslanmamak için kaçan insanlar.
Odamın camından dışarıyı izlerken bu görüntü ile karşılaştım.Yeni uyanmıştım saat 09.00'du . Dün geceyi hatırladıkça değişik hissediyordum.Emre güzel gözlüm onun o güzel sesi öyle iyi gelmişti ki çok rahat uyumuştum.
Dışarıyı izlemeye devam ederken bı anda odanın kapısı açıldı.İçeriye pembe pijaması dağılmış kahverengi saçları ile Beren girdi."Abla bu gün ben dışarı çıkıp arkadaşım ile buluşucam beni gideceğim yere araban ile bırakırmısın?" Dedi. Bana abla diyordu hala alışamamıştım."Olur hazırlanınca haber ver."diyerek yanıtladım onu .Beren odadan çıktı.
Yatağımın yanındaki masanın üstünde duran telefonumu elime alınca Emre'den mesaj geldiğini gördüm.
Attığı mesaja bakakaldım.Emre bana "Günaydınnnnn güzell kızımm Ayşılımm" diyen bir günaydın mesajı yazmıştı.Ne dicem?Ne yapıcam?Ne yapmalıyım? Bilmiyorum.Sonra aklıma geçen gün bir kızın bir paylaşımında sevgilisine "Yaşama sebebim" diyerek bir post attığı geldi ve hemen sohbete girip.
Ayşıl
-Sanada günaydınn yaşama sebebimm
Yazdım ve direk çevrim içi olup cevap yazdı.
Emre
Gerçekten yaşama sebebin miyim?
Hemen karşılık verdim
Ayşıl
-Evet her zaman da öyle kalıcaksın.
Emre
İyiki varsın Ayşılım.
Ah o sahiplenme ekii.
Ayşıl
-Sende iyiki varsın Emrem.
Yazdım ve sohbetten çıktım.
İlk olarak duşa girip soğuk bir duş aldım.Duş aldıktan sonra hep üşürüm yine üşüdüm.Üstüme rahat bişeyler giyinmek istiyordum.Dolabımı açtım ve karıştırmaya başladım.Elbise giymeye karar verdim.Neden bilmiyorum rahat hissediyorum elbise içinde.Beyaz çiçekli elbisemi giyindim.Saçlarımı taradım ama kurutmadım.
İçeriye üzerinde siyah bir takım olan Baran girdi."Abla Bereni bırakırken benide bıraksana iş görüşmesine gidicem" dedi.Kendi kendime güldüm ve "Servis miyim olum ben neyse tamam Beren hazırsa çıkalım" dedim .Baran bana göz devirdi ve dışarı çıktı.Her halde mükemmel espirimi beğenmedi
20 dakika sonra
Hem Baran'ı hemde Bereni gidecekleri yere bırakmış sahil kenarında elimdeki çay ile esen havaya karşı oturmuştum.
Üşüyor hatta titriyordum ama umrumda değildi çünkü rahat bir nefes alıyordum.Sahili izlerken arkamdan adım sesleri geliyordu.Adım sesleri bı anda sustu ve omzuma aynı mezarlıkta olduğu gibi bir ceket bırakıldı.Sonra yanıma bir beden oturdu.
Kafama kaldırıp baktığımda o güzel yüz ile karşılaştım Emre'nin gülen yüzü.
Emre elindeki bereyi de kafama geçirdi.
Saçlarımın kuruması çok zaman alıyordu.O yüzden hala ıslaktı."Hasta olursun böyle" dedi. "Bişey olmaz bana" desemde halsiz hissediyordum."Beni nasıl buldun?" dedim şaşırarak.Emre gülerek "Kader"dedi.Emre nin cevabına gülerken ağzımdan tiz bir inleme çıktı.
Çünkü karnıma bir ağrı girmişti.
Ağrı gittikçe artıyordu.Emre iniltimi duyunca hemen bana döndü ve "Noldu iyi misin?" dedi endişeli bir halde.
"Karnım.." diyebilidim sadece ve kendimi Emre'nin kollarında buldum.Kendimi güvende hissederek gözlerimi kapattım.Zaten uykum gelmişti son duyduğum ses ise Emre'nin o endişeli ama güzel sesiydi "Ayşıl güzel kızım aç gözlerini" ondan sonra ise sadece sesizlik ıssızlık.
Hastane Odası
Gözlerimi açtığımda beyaz bir ışık ve tavanla karşılaştım.Nerde olduğumu anlayamamışken elimi tutan biri olduğunu fark ettim kafamı cevirdiğimde kafası yana düşmüş dağınık saçları ile uyuyakalmıs Emre'yi gördüm.Kıyamam beni beklerken yorgunluktan uyumuş.Emre gözlerini araladı ve göz göze geldik.
Emre uyandığımı görünce hemen yerinden fırladı ve doktoru çağırdı.
Doktor ile içeri girdi ve elimi tuttu tek sorun Emre hiç konuşmuyordu.
Doktor hem bana hemde Emre'ye baktı ve konuşmaya başladı."Ayşıl hanım şu anda durumunuz stabil ancak size bı sorum olucak dün ve bugün ne yediniz?" bunun cevabı yoktu çünkü ben hiç bir şey yememistim."Hiç bir şey yemedim" diye cevap verince Emre hemen kafasını bana çevirdi ve baktı.Doktor "Anladım muhtemelen bu yüzden halsiz düştünüz ve bayıldınız karın ağrınızın nedeni ise soğuk olabilir evet insanı rahatlatabilir ama aynı şekilde hasta da eder.O yüzden lütfen dikkat edin.Serum bitince çıkabilirsiniz.Tekrardan geçmiş olsun."dedi ve çıktı.
Emre tekrardan önceden oturduğu yere oturdu ve bana"Çok korktum Ayşıl " dedi.Emre benim için korkmuştu."Özür dilerim." Emre elini belime sardı ve beni kendine çekerek sarıldı ve kulağıma eğilerek."Seni çok seviyorum . Lütfen beni bırakma Ayşıl " dedi.
Gözümden yaşlar döküldü bende ona sarıldım ve kulağına "Bende seni seviyorum.Söz veriyorum bırakmicam" dedim.Emre daha sıkı sarıldı ve saçlarımı öptü...
Yazardan
Bölüm bittii destek plssss
Bölüm nasıldı oylarınız ve yorumlarınız ile belirtinn
Kendinize cici bakın görüşürüz beyaz zambaklarımm 💐💐💐🤍🤍
