Merhaba öncelikle bu benim ilk kurgum inşallah beğenirsiniz.
Issız hiç kimsenin uğramadığı bir binada yaşıyordu Eylül , ömer ve öykü (kardeşleri) anne ve babalarını bilinmezliğin bir ortasında kaybetmişlerdi.
Onlara ne olduğunu bilmiyorlardı ama burada dönen bir olayın varlığından bihaberlerdi. Yine bir gün evin içerisinde otururlarken dışarıdan bir ses duyuldu.
Ömer ve Öykü kedi ya da köpektir diye aldırış etmediler ama Eylül 'ün içine panik dalgası yayıldı.
Anında dışarıya baktı dışarıda ne bir ses vardı ne de bir kimse
Eylül içinden 'ama nasıl olur? ' diye geçirdi ve perdeyi çekti .
Kardeşlerini sahiplenme iç güdüsüyle anında hiçbir şey göremez oldu ve salona girip kardeşlerine sımsıkı sarıldı. Zihni karmakarışıktı.
Olayı zihninde oturtmaya çalışıyordu derken kapı çaldı. Açıp açmamak konusunda kararsızdı.
Kalbinde aç! yankıları duyulurken aklı açma diyordu. Ne yapması gerektiğinin belirsizliğiyle kapı bir kez daha çaldı.
Artık bir karar vermesi gerekiyordu.
Öykü 'abla birisi mi gelecekti' diyordu.
'yok' dedi.
Karar verdi kapıyı açmayacaktı.
Bir iki tıklar sonra giderdi.
Kapının başında dikilecek değildi ya ?
gerçekten de dediği gibi de oldu. Birkaç kere daha tıkladı ve gitti.
Gittiğini anladığında rahat bir nefes aldı. Ama iç sesi tekrardan geleceğini söylüyordu.
İç sesini duymazlıktan gelerek başını yastığa koyar koymaz uyudu. O gün hem ruhen hem de bedenen çok yorulmuştu.
Bu uyku ona ilaç gibi geldi. Ertesi gün çok kötü bir kabus görerek uyandı. Kan ter içinde kalmıştı. Rüyasında dün sabah işittiği ses ve kapı tıklaması vardı.
Merhaba benim ilk kitabım ve ilk bölümüm umarım beğenirsiniz.
