Tan tan tanan~ Tan tan tanan~
Yan lang yung naririnig ko ngayon.
Wala ng iba dahil nakafocus ako sa lalaking nasa harap ko.
Mahal na mahal ko sya.
Yun lang ang nasa isip ko.
Kasal na.
Wow.
Di ako makapaniwala.
After all these years dito pala hahantong ang lahat.
Hindi ko inakalang pwedeng mangyari to.
Akala ko sa fairytale lang yun pero
Totoo palang may happy ending.
Di ko namalayan, tumutulo na pala ying luha ko habang papalapit ng altar.
Papunta sa kanya.
Sobrang lapit na.
I caught a glimpse of his angelic smile.
Bago ko nagsimulang lumakad palayo.
Palayo sa kanya.
At papunta sa lugar kung san dapat ako.
Sa gilid ng altar.
Kung saan dapat akong maging masaya para sa kanila.
Oo, hindi ko kasal.
Bridesmaid lang ako.
Oo totoong may happy ending.
Sadyang hindi ito yung akin.
Special daw yung akin ginagawa pa ni God.
Kaya ngayon kailangan ko munang magtiis.
Magtiis na panoorin ang pagmamahalan ng pinakamamahal kong bestfriend ko at ng kaisa isang lalaking minahal at mamahalin ko.
Pag lang yang niready mo Lord walang kwenta nako. Fo tayo. Jk.
Masakit. Sobra.
Feeling ko winawarak yung puso ko.
Yung para bang hinugot yun mula sa katawan ko, minartilyo, chinainsaw, chinopchop ni mang jose, at pinabugbog sa mga gangster bago ibalik sakin.
Ganon, sobrang sakit.
Nakakamatay pala talaga.
Naawa na ko dun sa mga classmate ko nung binabara bara ko lang pag brokenhearted sila.
Akala ko ang arte lang nila.
Pero masakit pala talaga.
Pero hindi pwede.
Kailangan ko maging masaya para sa kanila.
Kailangang pilitin kong maging masaya para sa kanila.
Kaibigan nila ko eh.
