Açtığım fotorafda Pablonun eli kızım belindeydi. Beynime vuran sinir kıvılcımlarıyla yerimde dikleştim.
Hayır sıkıntı yoktu ben ona güveniyordum lakin bu adam mal'mıydı magazinin eline ballı ekmek veriyordu resmen.
Alın bizi çekin haber yapın diye..
Eve gelince konuşucaktık. Çünki bir-birimizin rahatsız olduğu şeyler hakkında konuşup anlaşmaya söz vermişdik.
Uzun süre ilk defa odamdaki yatağa yatdım. Ve gözlerimi kapatdım.
Yaklaşık 1 saat sonra odamın kapısının açıldığını duydum.
Tınlamadım ve aynı pozisyonda uyumaya devam etdim.
Bir kaç takırdıdan sonra kendisini yatağıma atdı.
Bensiz uyuyamıyor eşşek herif.
Kolları direk belimi bulurken beni uyandırmamaya çalışarak kendine çekti.
Belim çıplak gövsüne deydiğinde bir irkilmedim değil.
-Dani?
Fısıltıyla söylediği şeye tepki vermek istemedim ilk önce fakat kedi gibi bana sığınması tüm sinirimi benden almıştı.
-hmm
Diye mırıldandım. Boynumun tatlı bi bölgesine öpücük kondurduktan sonra kısık sesle konuşmaya devam etdi.
-Neden odamızda değiliz?
-değişiklik olsun diye
Aynı mırıltıyla cevap verip yorganı kafama çektim.
Kısık sesle gülerek yorganı başımdaan çekti.
-havasızlıktan ölmekmi istiyorun bebeğim azcık aşağida birak yorganı
-hıhım
Bir eli belimde daireler çizerken başınıda saçlarımın arasına yasladı.
Neydi bu, temas bağımlılığı anlamamışdim ki..
Saçlarıma deyen ufak dokunuşlarla gözlerimi araladım.
Uzun süre sonra odamda uyanmak garip bi hava vermişti bana.
Arkamı dönüp Gaviye baktığımda gülümsiyerek bana yaklaşmış dudaklarıma minik bir öpücük kondurmuştu.
Bu bizim sabah rutinimize dönmüştü.
Hangimiz erken uyanırsak, geç uyananı dudağından öpüyorduk.
Gülümsedim ve ellerimi boynuna sarıdım.
Olacaklardan habersizce güle oynaya yatakdan indik.
Mutfağa geçtiğimizde ben yemek yaparken oda belime sarılmış beni izliyordu.
Aklıma gelen şeyi susturdum.
Bunu yemekten sonra konuşsak iyi olurdu.
-Gavi?
Dedim Gaviye bakarak. Oysa tek kaşını kaldırarak bana baktı.
O pekiala ona Gavi dememden hoşlanmıyordu. Bunu tamamen gerginlikten unutmuştum.
-Gavimi? Dani bir şeymi yaptım ben bilmeden neden bana Martino,yada Martin demedin?
Derin bi nefes aldım.
Ve cümlelerimi seçerek durumu ona izah etdim. Kafasını anlaşıyla salladında
-Bumu seni rahatsız eden?
-Martino, bak yanlış anlamanı istemem sana güveniyorum ama böyle fotoraflar çekindiğinde magazin yanlış anlayacak yani ne bilim uf
Gözlerine baktım. Anlamdıramadığım bir duygu geçti gözlerinden.
-Dani onlar benim iş arkadaşım ve kız benden 7 yaş büyük 25 yaşı var
Yutkundum. İyide neden böyle hiss ediyordum ben?
-Ola bilir,yani tamam
Dedim ellerimle oynarken. Artık ona bakmak istemiyordum.
Galiba beni gerçekten yanlış anlamıştı.
Hiç bir şey demeden o koltukta 4 dakika oturduk.
En sonunda Gavi konuşmaya başladı.
-Daniela son zamanlarda bunun için rahatsız olmanı anlamdıramıyorum,onlar benim iş arkadaşlarım,sen istesende istemesende onlarla görüşmek zorundayım.
Danielamı? Içimden bir ürperti geçti sesi çok soğuk ve uzaktan geliyordu.
Dilime vuramaya çekindim ve beni azarlamasına izin verdim.
-Daniela yaklaşık 2 ay sonra 20 oluyorum, artık büyüdüm bana küçük çocukmuşum gibi muamele yapmayı bırakmalısın lütfen
Yutkundum ve kafamı salladım.
-Pardon Gavi
Dedim ve ayağa kalktım. En iyisi ikimizde şuan tek kalmalıydık yoksa bir birimizin feci şekilde kalbini kıracaktık.
Merdivenlere doğru irerlediğimde gelip kolumdn tutdu beni
-Neden büyütüyorsun Daniela
İkinci kez Daniela.
-büyütmüyorum hatda büyumemesi için odama girip,sesizce oturacaktım büyüten sensin
-büyüten benmiyim? Bana güvensizcesine yaklaşan sensin! Ya diyorum ki kız benden
-7 yaş büyük anladım! Mal değilim!
Diye ilk defa suratına bağırdim. Ne kadar susmamı bekliyorduki?
Bu sefer dış kapıya doğru yürüdüm
-Söylesene Daniela yoksa tırnak arası sevgilinin başarılarınımı kıskanıyorsun
Gözlerimi sıkıca yumdum.Ne ne demişti o?
Arkamı dönerek ona baktım. Gözlerini sım sıkı kapatmış alt dudğınıda ısırmıştı.
Sanırım sinirden ne söylediğnin farkına varmıştı.
Yanına yaklaştığımda gözlerini açtı.
Gözlerinde şuan okuya bildiğim tek şey vardı pişmanlık.
-Dani ben özür dilerim yani öyle deme-
Ve odada yankılanan o sert ses. Danielanın Gaviye ilk defa elini kaldırıp tokadı yapıştırma sesi.
O ses bir tek tokat sesi değildi Danielanın kırılmış kalbinin, buza çevrilerek yere düşüp paramparça olma sesiydi.
Parmağımı ona doğru kaldırdım.
-Sakın! Pablo sakın dileme özür benden bunu artık hakk etmiyorsun!
Sinirle kapıyı çarparak çıktım.
Arkamdan geldiğini bildiğim için koşarak ana caddeye çıktım. Tamda zamanı taksiyi görmemle beraber taksiye atlamış ve Luana ve Pedri kavga etdiğnde aldığımı eve doğru gitmiştim.
Telefonumun bildirim kısmı resmen tacize uğruyutord.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pablo Gavi *Mỳ Bebè*
Romance-H̾a̾k̾l̾ıs̾ın̾ P̾e̾d̾r̾i̾ o̾n̾u̾ öz̾ül̾üy̾o̾r̾u̾m̾ -K̾i̾m̾i̾ öz̾l̾üy̾o̾r̾s̾u̾n̾ M̾a̾r̾t̾i̾n̾o̾?☘ (1 ay bundan önce yazıp yayınladığım sonraysa taslaklara atdığım kitabı yeniden yayınlama kararı aldım hafif düzenlemelerle)
