Karanlık

4. bölüm

     "Anne! Anne uyan" Alnı kanıyordu. Kafasını çarpmış olmalıydı. Elim ayağım birbirine dolaşmıstı. Çöktüğüm yerden kalkıp odama koştum. Telefonumu alıp ambulansı aradım."aç aç!"

                                  ***
      Selma Hanım

 Gözlerimi açtığımda Gece yanımdaydı."Anne!" Hemen boynuma sarıldı." İyisin değil mi?" Tek elimle yanığı sıktım." İyiyim kuzum, iyiyim bitanem..." Soru sormaya başladı. "Nasıl oldu? Nerede old- lafını kestim çünkü soruları bitmeyecekti. "Hepsini anlatıcağım bi dur kızım."

    Barış hızlıca içeri daldı. "Selma!" Ellerimi ellerinin arasına aldı. "İyi misin?" Çok korkmuştu." İyiyim ya merak etmeyin."Gece kollarını göğsünde bitleştirip;"anne ne zaman anlatacaksın?"dedi.

     2 saat önce...

Geceye nasıl söyleyeceğiz. Bunca zaman neden sakladık ki.

     Bir yandan mutfağı toplarken bir yandan da bunları düşünüyordum. "Bi gidiyim bakıyım napıyor." Merdivenlerden çıkıyordum ki ayağım kaydı. Zaten başım dönüyordü."Aaaa-

     Şimdiki Zaman...

   "Allah'ım ya! Sen niye dikkat etmiyorsun ki."dedi Gece. Kapı çaldı. Gelen hemşireydi.

     "Daha iyimisiniz?"

     "Evet daha iyiyim ama alnım çok kaşınıyor."

      "Tamam. Alnınızın kaşınması da normal siz sakın sargınızı kaldırmayın."

      "Peki ne zaman taburcu olurum."

      "Onu doktorunuza sorabilirsiniz... Geçmiş olsun."

     Gece

Ben hala olayın şokundaydım. Tam da benden ne sakladıklarını öğrenicektim. Ama er yada geç öğrenicem.

    "Barış sen doktorumla konuş eve gidelim artık." Hemen araya girdim.

   "Oldu! Bugün burada kalıcaksın." Annem yere eğildi. "Nerede benim terliğim!" Babamla kıkırdamaya başladık. Annemin ellerini tuttum. "Anne senin iyiliğin için." İç çekti.

    "Ya sadece düştüm alnım kanadı ne abarttınız." Babam kolumu tuttu. "Gece istersen biz seninle dışarı çıkalım annen rahat rahat dinlensin." Başımı salladım. "Tamam."

    Hastanenin bahçesine çıktık. Banka oturduk. Babam iç çekti. "Neden böyle şeyler hep bizi buluyor?" Kafamı çevirdim. "Bilmem."

  Benden sakladıkları şeyi sormak ile sormamak arasında kaldım.

    "Baba?"

    "Efendim kızım."

    "Bana söylemeniz gereken bir şey varmı?"

     "Nasıl yani?"

     "Ya-yada boşver."

   Koşarak ordan uzaklaştım. Lavaboya gittim. Babam sorduğum soru karşısında gözlerini irice açmıştı. Ama anlamamış gibi yapmıştı. Peki neden? Benden sakladıkları şey ne kadar önemli olabilirdi ki?

   Öğrenmenin tek yolu var. Tekrar denemek!