စနေနေ့ဖြစ်သည့်အတွက် ဂျောင်ဝန်းမှာ အိမ်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင်လှဲကာ အပျင်းကလေးလုပ်နေခဲ့သည်။
မာအွန်းမီကိုလည်း ဂျောင်ဝန်း၏ မမက မနေ့ကပင်လာခေါ်သွားသည့်အတွက် ဆော့ဖော်ဆော့ဖက်လည်းမရှိသည့်အတွက် ပိုပျင်းနေရသည်။
လှဲနေရင်း လှဲနေရင်း ပိုပျင်းလာသဖြင့်
မျက်စိတောင်မှောက်ကြည့်လိုက်ရာ
ကိုကို့ကို မတွေ့ရသဖြင့် ဂျောင်ဝန်း မျက်မှောင် အနည်းငယ်ကျုံ့လိုက်သည်။
'ဒီလူကြီး စာကြည့်ခန်းထဲ ရောက်နေပြန်တာလားမသိဘူး။ လိုက်သွားပြီး ကလိရမယ် ဟဲ ဟဲ'
ထို့နောက် စာကြည့်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားရာ ဂျောင်ဝန်း၏ ကိုကိုသည် စာကြည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်ကာ စာအုပ်တစ်အုပ်အား ဖတ်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ အေးအေးချမ်းချမ်းစာဖတ်နေသည့်
ကိုကိုအားမြင်လိုက်ရသောအခါ
ကြောင်ကလေးယန်းမှာ ကြောင်ဆိုးလေး
စတင်လုပ်လေတော့သည်။
ဂျောင်ဝန်းသည် ဂျုံဆောင်း၏ ပေါင်ပေါ်ပစ်လှဲလိုက်ကာ ဂျုံဆောင်း၏ မေးစေ့အား မထိတထိကိုင်ပြီး သာလိကာလေး စလုပ်တော့သည်။
"ကိုကို"
"Hmmm..."
စာအုပ်ကိုမကြည့်မပျက်ဘဲ
အသံတချက်ပဲပေးပြီး ဂျောင်ဝန်းအား
မကြည့်လာသည့်အတွက် ဂျောင်ဝန်းမှာ ဒေါသလေးနည်းနည်းထွက်လာပြီး စတင်ဂျစ်တိုက်တော့သည်။
"ကိုကို...ကိုကို....ကိုကို....လို့။
ကိုကိုက ကျွန်တော့ကို မချစ်တော့ပါဘူး။
မချစ်တော့လို့ထင်ပါတယ်။
အဲ့စာအုပ်ကြီးပဲ ဖတ်ပြီး ကျွန်တော့ကို
တချက်လေးတောင် ကြည့်မလာဘူး။
ဂျောင်ဝန်းလေး နှလုံးသားလေးက
အရမ်းနာကျင်နေရပါပြီနော်။
ကိုကို အဲ့တာကိုသိလား။ ကိုကိုမသိပါဘူး။
ကိုကိုက လူဆိုးကြီးလေ.....။
ဒီလိုတွေ ဆက်လုပ်နေမယ်ဆို
ဖေဖေ့ကို တိုင်ရလိမ့်မယ်ဗျ"
စာအုပ်ထဲ အာရုံရောက်နေသည့် ဂျုံဆောင်းမှာ အချွဲကလေး၏ ဂျစ်တိုက်မှုကြောင့် ပြုံးလိုက်ရင်း
စာအုပ်ကို ဘေးချကာ အချွဲကလေးအား
ဖြတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ပြီး ဖြေရှင်းရတော့သည်။
"Aigoo....အချွဲလေးရယ်။
ဘယ်လိုလုပ် မချစ်ဘဲနေရမှာလဲ။
ကိုကို့မှာ ချစ်လွန်းလို့
ဒီကြောင်ကလေးနဲ့ အတူတူနေရဖို့အတွက်
ယောက္ခမကြီးဆီက ဘယ်လိုမျိုး
ခွင့်ပြုချက်တောင်းခဲ့ရတာမလို့လဲ။"
"မသိပါဘူး။ သွေးအေးချင်လာတာလားလို့လေ။
ကိုကိုနော် ရုတ်ရုတ်မလုပ်နဲ့နော်။ ဖေဖေ့ဆီပြန်ပစ်မှာ။
ဟွန့်!"
ဂျုံဆောင်းလည်း ခပ်ဟဟသာရယ်ပြီး
ဂျောင်ဝန်းအား နောက်တခါ ထပ်နမ်းလိုက်ကာ မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်
အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
