MASKELİ BALO

KİMSİN?

Kaşlarımı çatarak karşımdaki varlığa bakıyordum. Son zamanlarda çok fazla karşıma çıkıyordu ve bu beni artık rahatsız etmeye başlamıştı. Ben sabah okula gelirkende dediği lafı unutmamıştım. Dile bile getirmek istemiyordum ailem hakkında dediklerini. İçimden bir ses bu adam benim hayatımın içine edeceğini söylüyor. Hayırlısı bakalım.

"Laf kalabalığı yapmayı bırak ve doğruyu söyle. KİMSİN SEN?"

Son söylediklerimi Aras'a yaklaşarak demiştim. Mağlesef Aras'a bakarken kafamı kaldırmak zorunda kalmıştım.

Aras kafasını bana doğru eğdi ve tam söze girecekken bir başka gereksiz söze girmişti.

" Ya bir dakika'da asıl sen kimsin'ki seni takip etsin bu beyefendi."

Evet bunları diyende dediğim gibi gereksiz biri. Adı'da Berna ve bu hayatta nefret ettiğim kişiler bir elin parmağını geçmez ama bu kızdan öyle bir iğreniyor, nefret ediyorum' ki anlatamam. Kızın benden başka uğraşacağı bir şey yokmuş gibi bir fırsatını bulduğu gibi laf söylemeye başlıyor. Bir yandan ela gözleriyle küstahça bana bakarken bir yandan'da sağ eliyle omzunun önünde olan bir tutam kahverengi saçlarını arkaya doğru attığında gözlerimi devirdim. Tam Berna'ya gereken cevabı verecekken vazgeçtim onunla daha sonrada laf dalaşına girebilirdim şuan önemli olan önümdeki bir başka gereksiz.

Aras'a döndüğümde ciddi bir şekilde bana bakıyordu. Bana bakarken neden bukadar ciddi bakıyordu anlamıyordum. Hayır yani dediğim gibi kaşıma gözüme hayran olduğu için bakmadığına eminim. Başka bir şey vardı. Onun bildiği ama benim bilmediğim çok önemli şeyler olduğuna emindim. Çıkardı yakında kokusu.

Ben içimden bu bakışma ne zaman biteceğini düşünürken sıkılmıştım. Tek kaşımı kaldırarak "Pardon ama bu bakışma ne zaman bitecek?Hayır yani rahatsız olmaya başladım artık. Ne diyeceksen de ama önemli bir şey değipte gitme. İki saat bu herif ne dedi diye düşünmeyeyim." dedim gözlerimi kırpıştırarak.

Aras sanki ben konuştukça sinirlerinin kat sayısı artıyormuş gibi bakıyordu o siyah gözleriyle.

Kulağıma doğru birazcık daha yaklaştı ve o bana bu kadar çok yaklaştıkca ben bir adım geriliyordum.Geriye doğru gitmemem için bir eliyle belimi kavradığı gibi kendisine doğru çekti. Ben o anın şaşkınlılığıyla dilim tutulduğu için hiç bir şey diyememiştim. Kulağıma doğru dudağını yaklaştırdı. Nefesini yanağımda hissediyordum.

"Beni en çok sen iyi tanımalısın. Kıvırçık. Sonuçta 12 yaşımda hayatımı bitiren senin ailen. Git ve sor ailene siz 12 yaşında bir erkek çocuğunun hayatınımı bitirdiniz diye sor bakalım sana ne diyecekler ama sakın gene doğrulardan kaçmak için küçüklüğünde'ki gibi ilk söyledikleri yalana kanma kıvırcık tamamı? "

Yutkundum...
Bu adam gene ne saçmalıyor?Bu adam'ın benim ailemle alıp veremediği'de neydi?Benim ailem nasıl 12 yaşındaki bir erkek çocuğunun hayatını bitirmiş olabilirdi? Benim ailem en fazla ne yapmış olabilir?Kalbim duyduklarımdan dolayı çok hazlı atıyordu. Nefes alamıyordum. Belkide bu adam'ın dedikleri bir yalandı. Belkide ben boş yere panik yapıyordum. Aras dene herifin keskin ve ciddi bakışları dediklerinin arkasında olduğunun kanıtıydı. Gözlerinde yalan göremiyordum. İçimdeki bir ses bu sefer kendimi kandırmamam gerektiğini söylüyordu. İçimdeki ses bu sefer doğruların peşini bırakmamam gerektiğini söylüyordu. İçimdeki ses bundan sonra hayatımın hiçte güzel, huzurlu gideceğini söylemiyordu.

Belimdeki elini ittirerek geriye doğru cekildim. Benim moralimin bozulması sanki onu mutlu ediyormuş gibi dudağının kenarı yukarı doğru kıvrılmıştı. Bana doğru eğildiği için kendini geri çekti ve arkasını dönüp gitmek için hareketlendi. Ders zili caldığı için herkez sınıflara yöneldi. Etrafımızda'ki insanlar bir bir dağılmaya başlamıştı. Ben tabiki'de Aras'ın lafı söyleyip beni sıkıntı içerisinde bırakmasını istemiyordum. Bu yüzden iki üç adım atarak Aras'a yetişmiştim. Ondan daha hızlı ilerleyerek önüne geçtim. Önüne geçtiğim için hareket edemiyordu. Kaşlarını çatmış bir şekilde bana bakıyordu.