The Bad Boy

Κεφάλαιο 29

Φτάσαμε σε ένα μεγάλο σπίτι έχω να πω. Καλά αυτός πόσα λεφτά α βγάζει μας ειχε πει ότι είναι δικηγόρος,εάν θέλουμε το πιστεύουμε αυτό τώρα.
Εμένα για επιχειρηματίας μου φαίνεται αλλά τέλος πάντων. Η μάνα μου ήταν πολύ χαρούμενη. Η Σοφία όχι και τόσο, Ε την καταλαβαίνω πήγαινει για να μείνει με τον πρώην της. Εγώ έχω να μιλήσω με τον άλλον από προχθές και καλύτερα γιατί δεν έχω αποφασίσει τι να κανω με αυτό το θέμα,αλλά οκ. Τώρα ξεφορτονο και τα πράγματα το δωμάτιο έχω να πω ότι είναι μεγάλο μεγαλύτερο από το προηγούμενο.
Εγώ: Πως.σου φαίνεται;
Σοφία: Ωραίο είναι αλλά.
Εγώ: Γιατί είσαι τόσο σκέφτηκη.
Σοφία: Τίποτα.
Εγώ: Δεν θέλω να στεναχωριέσαι,καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να μένεις στο σπίτι με αυτόν που τέλος πάντων έγινε αυτό που έγινε η. Λοιπόν θέλω να χαλαρώσεις θα τα καταφέρουμε μαζί. Μην δίνεις σημασία για κανέναν,εγώ θα ήθελα να είσαι χαρουμενη και ότι γίνει θα είμαι δίπλα σου να το ξέρεις.
Σοφία: Θα είμαι και εγώ δίπλα σου ότι και να γίνει,θα είμαστε μαζί.
<< Α,καλά ο καθένας το χαβαα του τωρα ηρθε και ο άλλος ο καφρος και έδεσε το γλυκό. Δεν μίλησε καθόλου. Ανέβηκα πάνω να τακτοποιήσω. Αυτός στο μεταξύ μας είχε πει ότι δεν θα έμενε στο σπίτι και το ότι είχε δικό του ότι νανε.>>
Μαμά: Αγάπες μου πως σας φαίνεται;
Εγώ: Ωραίο είναι μεγάλο.
Μαμά: Σήμερα δεν θα πάτε στο φροντιστήριο θα φάμε σαν οικογένεια.
<< Ναι,ου . Ωραία οικογένεια εγώ τα είχα με τον ένα γιο του, η Σοφία τα είχε με τον Πέτρο μια πολύ ωραία παρέα και όλοι εμείς θα φάμε μαζί φαγητό να δούμε ποιος θα σκοτώσει πρώτον. Κάποια στιγμή χτυπάει τι κουδούνι. Συγα μην κατέβω κάτω να δω ποιος είναι. Άκουγα κάτι γνωστές φωνες κάτι αγόρια να μιλάνε.>>
Μετά από κανένα δυορο κατευβηκαμε για φαγητό τους βλέπω τον ψηλό κάθε έναν φίλο του,ωραία την κάτσαμε τώρα. Κατεβήκαμε πήγαμε για φαγητό στην τραπεζαρία καθησαμε και τότε αρχίζει να χτυπάει το τηλέφωνο.
Μαμά: Αγάπη μου τρώμε τώρα κλειστή.
Φίλιππος: Ναι τρώμε όλοι μαζί και είναι και ο ξένος. Κλειστό μικρή.
Εγώ: Δεν τον κάλεσε και κανένας και όχι.
<< Το σήκωσα και ήταν ο Χρήστος>>
Χρήστος: Έλα τώρα στην καφετέρια.
Εγώ: Δεν μπορώ τώρα τρώμε.
Χρήστος: Έλα τώρα που σου λέω η Αγγελική.
Εγώ: Τι έπαθε. ( Φώναξα)
Χρήστος: Έλα και θα δεις.
Εγώ: Χρήστο πες μου τώρα τι έπαθε;
Χρήστος: Έλα και θα το μάθεις.
Εγώ: Καλά.
Μαμά: Κάτσε τώρα κάτω μια όποιος ήταν ( φώναξε)
Εγώ: Ο Χρήστος φίλος είναι ( είπα ειρωνικά και κοίταξα τον άλλον ) εγώ φεύγω γεια βγαίνω έξω και κατευθύνομαι προς την καφετέρια. Μπαίνω μέσα τρέχοντας προς τα παιδιά.
Εγώ: Τι έγινε ρε παιδιά;
Χρήστος: Η Αγγελική........
Εγώ: Ναι,τελείωνε και πες μου τώρα.
Αντζυ: Παιδιά.
Όλοι: Ναι.
Αντζυ: Θα βγω με τον Κωστή αύριο.
Εγώ: Πλάκα κάνεις αλήθεια.
<< Αύριο είναι η τελευταία μερά του σχολείου γιατί κλείνουμε για τα Χριστούγεννα.
Εγώ: Λοιπόν κάτσε θα μας τα πεις όλα.
Αντζυ: Να,ναι καλά τα παιδιά η Χριστίνα και ο Γιώργος που με βοήθησαν. Γιατί μόνη μου να του έλεγα να μιλήσουμε και του ζήτησα να βγούμε και θα πάμε καπου στην κεντρική ( μια πλατεία) θα πάμε να φάμε.
Εγώ: Μπράβο.
Χρήστος: Πρέπει να δεις τις θα βαλεις.
Αντζυ: Δεν το έχω σκεφτεί αυτό καθόλου. Οντως τι να βάλω.
Εγώ: Κατι καλό φόρεμα ας πούμε.
Αντζυ: Όχι,όχι θα δω τι θα βάλω.
<< Καθησαμε πάνω από 3 ώρες και μιλάγαμε>>

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29. ΕΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΉΝΥΜΑ. ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ. ΤΑ ΛΕΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ. ΓΕΙΑ ΣΑΣ ♥️