What's new, Miss EIC? (Journalism Series #1)

PROLOGUE

"First place.." The host stared at the paper he is holding for a minute before he looked at us, his audience. " The Spring!"

I don't know what to felt that time. I'm just a Grade 8 student and magdadalawang taon pa lang sa school publication ng school. I looked at our coach and I can see proudness in her eyes. Ako ang pinakabata sa journalism namin, yet I won and made it to the regional. Tumingin din ako sa mga kasamahan ko and they are clapping, lahat sila masaya sa akin.

"Congratulation!" our EIC said and hindi ko na napigilan, I literally cry in front of them. All of them hug me, this may be normal to others but to me, it isn't. For the first time in my life, nanalo ako sa hindi inaasahang panahon. 

Journalism has became my life since the day I became one of it. Na-experienced kong mai-stress bawat training, maghabol ng grades dahil 1 week or 2 weeks na excused sa klase. However, naging worth it naman lahat. May mga times na hindi pinapalad manalo ngunit marami ang beses na nanalo ako. There are improvements in every obstacle we face.

Tumatakbo ako papunta sa school. Late na ako, hindi pwedeng ma-late ang isang journalism. Lagot din ako kay Manong Guard, ilang beses na akong nale-late tapos 'yung mukha ko nasa gate pa dahil sa pagkapanalo ko last year at ngayon ay naghahanap ulit kami ng bagong member.

While running, I saw a man na sobrang familiar sa akin. Napahinto ako sa pagkakatakbo dahil sa paglingon nito sa kinapwe-pwestuhan ko. It's him. Bakit s'ya nandito? At suot nya ang uniform ng school namin. Don't tell me na nag-transfer sya dito? Hindi ko na pinansin kung ano mang nasa isip ko ngayon. Ilang minuto na lang ay late na ako. Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa makarating na ako ng gate pero malas kasi sarado na.

"Sarado na ang gate kanina pa, Miss." Biglaang salita ng nasa likod ko. 

Ang aga naman nilang magsarado ng gate. 

"I'm a transferee here. I'm Santino by the way." Pakilala nya at pumunta sa harap ko para ilahad ang kamay nito. Walang hiya naman ako kaya tinanggap ko na at nagpakilala na rin.

"I'm Charlotte." Sabi ko dito at ngumiti. It's a sweet smile of course, pangpalakas crush kong matalino at gwapo na malambot din ang kamay. Gumagawa ba sya ng gawaing bahay?

"Yeah, I know you. I saw you won numerous time in the DSPC and even made it to Nationals." Sabi nito kaya hindi ko napigilang ngumiti. Napapansin nya pala ako? Nakakatuwa namang kilala ako ng crush ko. 

"Oo, how come na alam mo na nakaabot ako sa National? Nag-national ka rin ba?" Tanong ko dito kahit lagi naman akong updated sa kanya. He didn't made it to National last year but atleast he tried.

Tinuro ni Santino ang tarpauline na nakadikit sa gate. Nakalagay doon na "Regional School Press Conference winner - Charlotte Fier". Hindi ko naman mapigilang ma-dissapoint. Akala ko updated din sya sa akin. Hanggang RSPC lang pala nya ako nakita.

Tumango na lang ako at humarap sa gate, sakto namang bumukas ito. Bumugad dito si Manong guard na nakakunot na naman ang noo. 

"Late ka na naman Fier, buti na lang talaga mabait kang bata kung hindi naku!" Tila stress na sabi sa akin ni Manong. Sunod naman nitong tiningnan si Santino. "Ikaw hijo? Bakit ka late?"

Inayos ni Santino ang salamin nya bago sumagot kay Manong guard. "I'm a transferee po, Kuya. I don't know the schedule yet kaya po ako na-late." sagot nito. 

"Kaibigan ko po sya Manong guard, nadamay ko lang sa pagiging late kasi dinaldal ko po s'ya sa daan." Singit ko naman. Kahit transferee kasi hindi pinapapasok ni Manong guard. Dalawa na lang naman kami ni Santino kaya kailangan ko na s'yang isama para makapasok ito. Kawawa naman gwapo kong crush kung mag-isa syang maglinis ng labas.

Hinila ko na agad si Santino and he looked at me na para bang may kasalanan akong nagawa, he is also curious.

"Why did you tell Kuya na friends tayo?" Tanong nito sa akin and tinanggal ang pagkakahawak ko sa kamay nya. Ouch. 

"He will not let you come in even you're a transferee. They value people here na nagpasikat sa Tulay Na Lupa National High School."

"So you're telling me na isa ka sa nagpasikat sa school na 'to?" He asked and raised his one eyebrow at me. 

"Hindi sa nagbubuhat ako ng sariling bangko, but yes. Based on the way they treat me, ibang iba sa trato nya sa ibang nadayo sa school na ito. Nagbabago rin everytime na hindi ako nananalo" I said. "Nadadala ang pangalan ng school sa pagkapanalo namin but they never support us everytime na dadayo kami. Kahit sa service man lang ay wala"

"Bakit hindi ka umalis dito?" 

"Sayang dahil nasa journalism ako. I won't waste the opportunity na mas lalo pang matuto sa eskwelahan na ito. I just don't like the way they treat us. Hindi kasi sila fair" I said and stop on walking. "Papasok na ako sa room. I'm sure my teacher will get mad at me kasi late na naman ako"

Kumaway ako dito paalis and he just stared at me. Nakakailang ang titig nya so tumalikod na ako at pumasok sa room namin. I'm so lucky kasi wala ang teacher namin.