Okulda 37 gün

Bölüm 1:Sen Kimsin Be?

''Çıkabilirsiniz çocuklar''diyip dersi bitirmişti Gülay Hoca.Kitaplarımı çantama koyup çantamdan tarak çıkarıp saçlarımı taradım.Gür ve uzun siyah saçlarımı tararken Cereni izliyordum.Sevgilisi Ege ile yan yana oturuyorlardı o yüzden hep konuşuyorlardı.Tarağımı çantama koydum,Cerenin yanına gittim.Egeyle yiyişiyordu yine.

''Ceren!''diye bağırmıştım bir çocuk gibi.

''Bir durur musun aşkım,Ege ile işimiz var da''demişti.Ne işi olduğunu hepimiz biliyoruz bence.Hiç sevmezdim böyle yapış yapış ilişkileri.Artık gittikçe yakınlaştıklarında orayı terk etme kararı midem için iyi bir karardı.Sırama geçtim ve diğer ders Coğrafya olacağı için kitapları ve defterleri çantamdan çıkarıp sırama koydum.Ardından bir kitap çıkararak onu okumaya koyuldum.Kitabın dünyasına fazlasıyla gömülmüştüm.O kadar ki Cerenin yanıma gelip oturmasını fark etmemişim bile.

''Noldu yiyişmeniz bitti mi Ceren hanım?''sormuştum tripli yüz ifadesi ile.

''Ne var ya.Sevgilim o benim sevgilim.''dedi isyan ederek.

''Neyse tamam tartışamam'' diyip Cereni sıramdan kovmuştum.Yalnız oturuyordum,bir sıra arkadaşım yoktu iyi ki de yok.Zil çaldı ve herkes yerine geçti.Daha hoca gelmemişti.Boğazımda hiss ettiğim kuruluk ile biraz su içtim.Suyu çantama koyacakken kalbime giren ağrıyla başım da ağrımaya başlamıştı.

''Geliyorlar,hayatını değiştirmeye geliyorlar''demişti nerden geldiğini bilmedeğim ses.Ama bu ses kesinlikle sınıftan gelmiyordu.Beynimde duymuştum bu sesi.Artık gözlerimin önü görmüyor,nefes almakta güçlük çekiyordum.Düşmeye yakındım,sıraya bile tutunamıyordum.Çığlıklar duyuyordum.Tam düşecekken havada kalmıştım.Birisi belimi kavramıştı.Herkesin neden koştuğunu ve çığlık attığını kavrayamıyordum.Bayılmadan önce beni tutan kişiyi görmek için kafamı hafifçe döndürmüştüm.

''Sen kimsin be?''demiştim çünkü gördüğüm kişi ne Cerendi ne de sınıftan biri.Hayatımda hiç karşılaşmadığım bir simaydı bu.Sonrası yok.Azalan çığlıklar ve....Karanlık.

Kaç dakika,kaç saat olduğunu bilmiyordum.Gömüldüğüm karanlıktan çıkamıyordum.Ama bir kaç ses duymaya başlıyordum.Gerçekliğe dönüyordum.Sesleri tam olarak duymaya başladığımda uyandığıma emin olmuştum.Başım birisinin dizinin üstündeydi ama yastık vardı kafamın altında.Uzun kömür rengi saçları ta bel kıvrımına kadar geliyordu.İlginç olan ise sol gözü kırmızı diğer gözü maviydi.Dizinden kalktım ve yerde bağdaş kurdum.

''Uyanmışsın.Ben Karina''demişti kız.Yüzüne yalandan yaptığı tebessümü yerleştirmiş,bize karşı iyi davranmaya çalışıyordu.Ama ben bu kızı önceden görmüş gibiydim.

''Bebek mi bunlar Karina?Böyle tanışma merasimi yapacağımıza çabucak öldürsek.''sinirli gözüküyordu uzun oğlan.

''Sen manyak mısın Sam?Kuralları anlatmadan,kendimizi tanıtmadan bunları yapmamız yasak biliyorsun değil mi?''deyivermişti sertçe Karina.Ne kuralı ne öldürmesi burası okul değil miydi?

''Hepiniz kesin boşu.Tanıtın kendinizi.Ben Peter Andor'' demişti.Sıcak bir gülümseme takmıştı yüzüne fakat 5 saniye bile geçmeden o gülümsemesini kaldırıp yerine ciddi bir surat ifadesi yerleştirmişti.

''Ben Karina Sonnel''

''Ben Sam Allie'' çok bıkkın bir sesle söylemişti.Adam karizmaydı,yalan yok.

''Ben Luvinia Nassiel''

''Ben Loukious Klivian'' diyip bitirmişti konuşmayı.

''Ne bu isimler,Arap gibi'' diyip gülmüştü Ege.Ceren Egeyi dürtmüş,Egeyi susturmaya çalışıyordu.Herkes yere diz çökmüş,elleri arkadan bağlanmıştı.Ama ben rahatça oturuyordum.