1.
Fark etmeden
Şafak yüreğimden tüm dikişleri sökmüş
Ay kaybolmuş geceden
Yine soramamışım
Bugün ay çok güzel değil mi diye
2.
Bir yaprak daha söküp atmışım hayatımdan
Bir gün daha erken
Bir gün daha geç kalmışım
“Geç de sayılmazsın erken de”
Demek için de geçmiş
Düşünürken içim geçmiş
Erken gitmiş geç kalmışım
İkisine de yetişememişim sonunda
Yüreğimden uzağa gurbete çıkmışım
Ne yalnızlığımı paylaşacak bir liman var burada
Ne bir vapur ne de bir kuş
Zaten yalnızlık değilmiş
Paylaştıkça çoğalan
-Ama bu başka bambaşka bir konu-
Bendeki elem
Yalnızlığın mavi masmavi bir tonu
Ne yangın böyle mavi
Ne gök kubbe ne de okyanus
Bu mavi geç kalınan karanlık
Bu mavi erken gidilen aydınlık
Geç mi kaldım erken mi
Bilmiyorum üstadım
3.
Biliyorum ki paylaştıkça azalan bir yalnızlığım var
Herkesin gözü onda
Nereye saklasam herkes orada
-Benim dışımda-
Ben varlığımdan kuşku duyan cihanda
Varlığımı yokluğuna armağan edecek kadar
Var olmadım daha
Bekleme
Kendime bile yar olmadım daha...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SADECE ŞİİRLER
PoetryVe şöyle dedi köz: Kor da sayılmam, kül de; Doğduğum gün, Yok olmaya mahkûm edildim kendi alevimde...
