SADECE ŞİİRLER

BEN EN ÇOK KENDİME YABANCIYIM

ı.
Kafamın içinde yok olup giden bir şeyler var
Bir şeyler içimde yok ediyor beni
Kimselere diyemiyorum
Kelimeler bırakmıyor gövdemi

Bir adım daha uzaklaşıyorum kendimden
Kendime biraz daha yabancılaşıyorum
En çok ben anlamıyorum kendimi
En çok ben kırıyorum
En çok ben...

Gövdemin arkasındakileri kimse bilmiyor
Deviriyorum, devriliyorum...
Bir adım daha uzaklaşıyorum kendimden
Kendime biraz daha yabancılaşıyorum


2.
Soluk alan nesnelerin tahammül edemediği düşüncelerim
Kafatasımın içinde bir sağa bir sola savrulup duruyor
Tahammül edemiyorum
Artık gücüm kalmadı
İrademi kaybettiğimi hissediyorum
Saat üçü buluyor
Bir adım daha atıyorum
Biraz daha uzaklaşıyorum kendimden
Kendime biraz daha yabancılaşıyorum

3.
Durup uzun uzun boşluğa bakan bakışlarımı yakalıyorum
Nefesim tutuyorum
Ardıma bakmadan
Ardımda kalana bakmadan
Nefes nefese uzaklaşıyorum
Nefes nefese...
Uzlaşamıyorum kendimle
Bir adım daha atıyorum
Biraz daha uzaklaşıyorum kendimden
Kendime biraz daha yabancılaşıyorum

4.
Karanlıkta ışıyan bir sevi çekiyor beni içine
Uykunun varlığı belirginleşiyor
Zihnimin dağınıklığı her geçen gün artıyor
Hislerimin ne kadar değersiz olduğunu anlıyorum
Yalnız hislerim değilmiş değersiz olan
Bunu bir çiçeğin son yaprağından okuyorum

5.
Kekemeleşiyorum bazen
Uykunun varlığıyla, kendimin yokluğu arasında kayboluyorum
Bir adım daha atıyorum
Biraz daha uzaklaşıyorum kendimden
Kendime biraz daha yabancılaşıyorum
Ve gönlümün rahatlığıyla
Ben en çok kendime yabancıyım diyebiliyorum
Ben en çok kendime yabancıyım
Bunu gönlümün rahatlığıyla söyleyebiliyorum...