Het Huis Anubis: Het is nog niet voorbij

Hoofdstuk 2

Toen Amber en Nienke beneden kwamen zagen ze de oma van Nienke en 2 politie-agenten zitten. Nienke vroeg: "Oma, wat doe jij hier nou en waarom is er politie bij?" Amber keek ook verbaasd.
Dan antwoordde oma: "Nienke, we gaan verhuizen... Naar Italië." Nienkes mond viel open en Amber keek ook geschokt toe. Amber riep ineens door heel het huis: "NEE, NIENKE MAG NIET VERHUIZEN EN AL ZEKER NIET NAAR ITALIË, ZE HOORT HIER, BIJ ONS IN HET HUIS ANUBIS, BIJ MIJ!" Iedereen had Amber horen roepen dus ze kwamen allemaal naar de woonkamer waar ze Nienke en Amber huilend in elkaars armen aantroffen. Fabian werd meteen bezorgd en vroeg: "Nienke, wat is er?" Toen antwoordde oma: "Ik ga verhuizen naar Italië en Nienke gaat met me mee!" Fabian kreeg ook tranen in zijn ogen en keek oma verbaasd aan, maar wat hij niet verwachtte was Nienkes reactie. Ineens zei ze heel kwaad tegen oma: "IK GA HELEMAAL NIET MEE, OMA, JE WEET DAT IK HEEL VEEL VOOR JOU WIL DOEN, MAAR IK HEB NU EINDELIJK EENS GOEIE VRIENDEN EN DIE GA IK NIET OPGEVEN, IK WIL HIER NIET WEG!" Amber omhelsde haar vriendin en zei: "Ik hou van je, Nien!" Nienke lachte maar ze waren nog altijd allebei superhard aan het huilen. Toen zij haar oma ook kwaad: "NIENKE, JIJ MOET MEE!" Waarop Fabian antwoordde: "Maar waarom ga je dan naar Italië en waarom moet Nienke per se mee?" Waarop oma antwoordde: "Dat moet ik even met Nienke apart bespreken, daarom zijn die agenten er ook bij, Nien, kom we gaan het je uitleggen op je kamer." Nienke gaf Amber nog een hele dikke en hele lange knuffel en Fabian nog een kus en daarna volgde ze haar oma en de agenten naar boven.

Toen ze in de kamer van Amber en Nienke aankwamen, gingen de agenten op het bed van Amber zitten en oma en Nienke op het bed van Nienke. Toen begon 1 van de agenten te praten: "Nienke, het gaat eigenlijk over je ouders." Bij die zin begon Nienke al te huilen en vroeg ze: "Wacht, voor je verder vertelt, mag ik heel even Amber halen, ik wil haar hierbij, ik kan dit gesprek niet aan zonder haar." De agenten wilden tegenspreken, maar Nienke zei heel smekend: "Alsjeblieft, ik heb haar echt nodig..." Uiteindelijk stemden ze mee in en ging Nienke Amber beneden halen.

Toen Nienke beneden kwam keek iedereen naar haar, ze kreeg verschillende vragen over wat er aan de hand was. Ze negeerde die vragen en liep meteen naar Amber. Ze fluisterde in haar oor: "Amber, het gaat blijkbaar over m'n ouders, wil je alsjeblieft meegaan naar boven? Ik kan dit niet zonder jou." Waarop Amber antwoordde: "Tuurlijk Nien, kom, we gaan naar boven." Toen gingen ze naar boven en lieten ze de andere bewoners met vragende gezichten achter.

Toen Amber en Nienke weer boven kwamen stopte Nienke ineens vlak voor ze binnen gingen en vroeg aan Amber: "Amber, wil je m'n hand alsjeblieft de hele tijd vasthouden, want als het over m'n ouders gaat, dan..." Maar Amber onderbrak haar zin en zei: "Tuurlijk, ik snap het, kom maar meid." Toen gingen ze binnen.

Wanneer Nienke en Amber op Nienkes bed waren gaan zitten begon de agent te vertellen: "Dus Nienke zoals ik al zei, gaat het over je ouders. Het zit namelijk zo: ze zijn niet om het leven gekomen door een auto-ongeluk." Nienkes gezicht trok wit weg en ze vroeg met een bang gezicht: "Wat, dat kan toch niet, hoe dan wel?" Waarop de tweede agent antwoordde: "Ze... Ze zijn... Uhm, ze zijn vermoord." Toen Nienke dat hoorde, wilde ze opstaan, maar viel toen flauw.