falling for my brother's bestfriend

episode 21

roni POV

Mabilis akong tumakbo palabas ng garden. Madaling nahanap ang kotse ni Borj, nagmaneho ako papunta sa tanging lugar na alam kong puntahan sa sandaling ito.

Nag-overreact ba ako? tanong ko sa sarili ko. Hindi, nagsinungaling siya. Marami. Nagsinungaling pa siya tungkol sa kanyang nararamdaman. Hindi niya ako mahal, dinala niya lang ako sa perpektong date na ito para pagtakpan ang napakalaking balitang iyon.

Diyos ko, totoo ba? Totoo ba ito? Ang aking ama ay buhay? Pero 16 years ago na, imposible yun.

At dammit! Nawalan ako ng virginity! Kay Borj! Shit.

Ang daming pumasok sa isip ko kaya sumakit. Kahit papano ang sakit ng ulo ko napigilan ako sa sakit na nararamdaman ko sa dibdib ko. Nagsimulang manlabo ang mga mata ko dahil sa mga luhang nagsimulang pumatak. Mabilis kong pinunasan ang mga ito para luminaw ang aking paningin habang nagmamaneho ako papunta sa destinasyon ko.

Ilang minuto pa ay nakarating na ako sa destinasyon ko. I parked the car sloppily on the drive way at pinahinto ang makina. Huminga ako ng malalim, pinapakalma ang aking nerbiyos, at pinunasan ang mga patak ng luha sa aking mukha bago ako naglakad patungo sa pintuan.

Pag-ring ng pinto, naghintay ako. Sa wakas, bumukas ang pintuan sa harapan at nakatayo doon si mommy na may pagtataka.

"B? Anong ginagawa mo dito? Kasama mo ba si Yuan o Borj?" tumingin siya sa likod ko na para bang umaasang magpapakita ang mga lalaki kahit anong segundo.

"Buhay si daddy?." Sabi ko. Pinagmasdan ko ang mukha niya mula sa excitement hanggang sa gulat na lungkot. Doon ko lang nalaman na ang sitwasyon tungkol sa daddy ko ang tanging hindi pinagsisinungalingan ni Borj. "Kung gayon, totoo pala." sabi ko.

Saglit na tumingin sa akin ang aking ina, hinahanap ang aking mga mata gamit ang kanyang mga katulad na kayumanggi. Napabuntong-hininga, tumabi siya at pinagbuksan ako ng pinto ng mas malawak. "Pasok ka mona sa loob."

Pumasok ako sa bahay ng walang sabi-sabi at umupo sa couch sa flex room. Hinintay kong maupo siya sa tabi ko at magpaliwanag sa sarili.

Sumakit ang puso ko. Ito'y humahampas na parang baliw, na para bang naghahanap ng isang uri ng ginhawa. Ngunit ang lunas ay wala dito, nandoon sa hardin ng Chateau Marmont kung saan ko siya iniwan.

"di naman siya nag-bago, alam mo na..." panimula ng mommy ko. "Siya pa rin ang funny, protective, at happy father na kilala mo noong 11 ka pa."

"Bakit walang nagsabi sa akin?" Sabi ko. "Pwedeng malaman ni kuya pero ako hindi?"

Umupo si mommy palapit sa akin at inilagay ang kamay niya sa kamay ko. "Honey look, si Yuan ang nakaalam. Noon kasi nag-out of town ako para sa business trip noong March at nag-check siya sa lugar at nag-iipon ng mail. May ipinadala sa amin na sulat mula sa gobyerno na nasa nangyari. Sinabi niya agad sa akin pero sabi niya maghintay kami para sabihin sayo kung totoo ba ito. 4 months later, nakumbinsi kami pero hindi namin alam kung ano ang magiging reaksyon mo. Gusto lng ni Yuan na protektahan ka."

"ito na naman tayo." Pag-putol ko. Nawala ang lungkot at napalitan ng galit. "Protecting me from what exactly? The truth? Bullshit. That wasn't his call to make. He's always find something to 'protect' me from."

"Iyon kasi ang trabaho ko, B." sabi ng isang pamilyar na boses. Natigilan ako nang lumingon ako at nakita ko si kuya na nakatayo sa harap ng pinto. Pagsara nito, lumapit siya at tumayo sa harapan ko. "You were shattered broken the day dad supposedly died. Paano kung nagpakita siya dito at hindi iyon ang tamang lalaki? I would have gotten your hopes up for nothing and I'd like to see you heartbroken again."