Masterpiece

7

"Mama I found Dada!" masiglang sigaw ng anak saka tumakbo papalapit sa kanya.

Yumakap ang anak sa kanyang binti pero wala sa anak ang tingin ni Sara kundi sa taong kasama ng anak.

"Hi" bati nito sa kanya

Hindi nakapag salita si Sara pero ang mata niya di maalis sa taong kaharap niya, ang taong nagpa gulo ng isip niya nitong mga nakaraang araw.

The man who was bugging her mind, her body and her wholebeing.

Their eyes met and she can see a different kind of emotions -but what caught her attention is the sadness in his hazel brown eyes.

Masaya ito habang nakatitig sa kanyang ng deritso pero mas mangingibabaw ang lungkot sa mga mata nito, kita rin ang pangungulila nito hindi niya alam kung kanino ito nangungulila pero ramdam niya ang emosyon na tagos sa loob nito.

"H-how are you?" mahinahong tanong ni Bong

She can't find words to answer his question.

Napaka simple lang ng tanong nito pero hindi niya magawang buksan ang bibig para sagutin ang tanong nito.

"Mama!" nagulat siya sa pag sigaw ng anak na nagpa balik ng wesyo niya

Yumuko siya para salubongin ang nagtatakang mga mata nito "Mama okay?" Xenon ask her

Tumango siya at inabot ang mukha nito "w-where did you go? Why you run away from me?" sunod-sunod niyang tanong rito

"sorry mama takbo po ako, bechos your busy po." naka pout ang labi nito habang nag puppy eyes naman ang mga mata nito, para bang ginagawa ito ni Xenon para hindi siya magalit at effective naman.

She smile and kneel infront of her son and kiss his forehead "dont do it again, okay?" paki usap niya sa anak

Xenon hug her and her heart melt "Yes po! Sowry again mama.. Xenon promise not to run away again." sambit ng anak na kinatuwa niya

She hug him tight and kiss the side of his head "you're forgiven baby." she said

"S-sara can we talk?" napukaw ang atensyon niya ng marinig ang boses ni Bong, nakalimutan niya na nasaharapan pala nila ito.

Dahan-dahan niya pinakawalan ang anak at sinabihan ito na pumili ng laruan na gusto nito, pero wag lalayo sa kanya maagap naman na tumalima ang anak.

Nagpakawala siya ng malalim na hininga bago sinalubong ang tingin ng taong nasa harapan niya "what are we going to talk about?" she try her best to spare herself from shuttering.

Naglakad si Bong papalapit sa kanya at huminto ng ilang pulgada lang ang layo "us" sagot nito na kinalaki ng mata niya

"There's no us Bong! So, there's nothing we need to -"

"Yes there is!" putol nito sa sasabihin niya

"NO!" she snapped at him "there's no us Bong, what happened between us was a huge mistake." she firmly said while staring at his eyes

Bong tried to hold her hand but she sway her hands away and it makes him confuse "it was not a mistake! We did that because we want it-"

"we did that because of lust!" putol ni Sara sa sasabihin ni Bong "there's no feelings attached.." ani Sara

Kitang kita ang pagka dismaya sa mga mata ni Bong, umiwas ng tingin si Sara para itanggi ang lungkot sa mga mata niya..

Pareho silang natahimik ilang minuto rin bago nag lakas loob na nag salita SI Bong.

"maybe you don't have feelings for me.." he paused "but.. I do have.. And I've waited for you for so long, I w-won't missed this chance again to pursue you.." lumapit ito ky Sara kaya Napa atras siya