Fame? || Minsung

8.

Był późny wieczór. Jisungie już dawno zasnął na moich kolanach. Siedziałem i wpatrywałem się w ekran na którym leciała już inna bajka. Głaskałem młodszego po głowie. Ten nagle otworzył oczy i odrazu się wyprostował. Popatrzył na mnie przepraszająco a ja podniosłem do góry brew.

- Przepraszam huyng...- Wyszeptał.

- No ale za co niby mnie przepraszasz?- Spojrzałem mu w oczy. Były piękne..

- Za to że tu musiałeś siedzieć. I to jeszcze ze mną na kolanach pewnie jestem ciężki.- Wydął dolną wargę a ja zachichotałem. Zerknął na mnie bo pewnie nie wiedział o co chodzi.

- Ojć młody dla mnie to sama przyjemność i nie jesteś ciężki a wręcz przeciwnie jesteś lekki jak piórko.

Brunet już nic nie odpowiedział tylko wygiął twarz w grymas i schował ją w zagłębieniu mojej szyi. Słodki. Wplątałem nos w jego przydługie włosy i zaciągnąłem się ich zapachem. Pachniały mango i truskawką. Już miałem dać mu całusa w głowę ale jego głos mi przerwał.

- Minho to nie będzie problem jakbyś został tu na noc? Boje się spać dzisiaj sam..- Słyszałem w jego głosie niepewność. Przytuliłem go mocniej i rzekłem.

- Pewnie że to nie będzie problem.

- Dziękuję

Położył głowę na moją klatkę piersiową i usnął. Ten chłopak był inny od wszystkich. Jego jakby to można było nazwać pracą nie wskazywała na to że może okazać się spokojnym i trochę wstydliwym. Miałem wrażenie że muszę się nim zaopiekować bo inaczej zejdzie na dno. Chciałbym żeby rzucił tą pracę w pizdu poszedł do jakiejś normalniejszej i wiódł ze mną spokojne życie. A może ja jestem psychopatą?

--------------------------------------------------------------
Myślę Minho że jesteś ciutke dziwny ale to przecież nic złego.

Przepraszam skarby że taki króciutki rozdział ale pędzę pisać rozdział w drugiej książeczce We shouldn't. W ogóle muszę się wam pochwalić mam nowy telefon i myślę że trochę lepiej mi się na nim pisze. No buziaki papatki

~minhsiara