Yunho en sonunda dayanamayıp evin önünde yarım saattir davul çalıp gitmeyen davulcuya pencereyi açıp ağzına geleni söyler. Bilmez ki gece karanlığında yüzünü göremediği çocuk aslında lisede hoşlandığı ancak üniversitesiye geçtiği için artık birbirle...
Yuno Yok ben cidden cikicam agzima geleni soyleyecegim (3.55)
Yine mi davulcu cocuk lan LXNSODJSIXJD
Yuno Gulme woo Cidden biktim
Yeosyeos Biz bile bıktık ya Git bağır Sen yapmazsan ben yapıcam yakında dıdnlxhx
Yuno Aynen knk Cocuga bagirmak icin sehir degisicen
Yeosyeos LDJSŞXHSŞXJSOSHS
Hong hyung Bu sefer ben de dur demiyorum Ben de bıktım lxjdkxj
Oa Hong hyung bile okayledi Kos yuno
Yuno Ben kosucam sana woo bekle
Ne dedim simdi ya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
———
Yunho oturduğu yataktan kalktı ve davulcunun olduğu tarafta kalan pencereye ilerledi. Bıkmıştı artık. Gece gece davul duymaktan deli olacaktı en sonunda. Ailesinin yanına geleli bir hafta oluyordu ve geldiğinden beri gece rahata kavuşamamıştı. Pencereyi açıp kafasını aşağıya eğdi ve yüzü gecenin karanlığı yüzünden belli olmayan ancak birkaç metre ilerideki sokak lambasının ışığı sayesinde orada olduğunu bildiği bedene baktı. Elindeki davulu çalmayı bırakıp kafasını açılan pencereye çeviren çocukla iyice tepesi attı Yunho'nun.
"LAN KAÇ GECEDİR AYRILMIYORSUN EVİN ÖNÜNDEN. SAPIK MISIN NESİN YA SENİN YÜZÜNDEN GECE RAHAT RAHAT DİNLENEMİYORUM BİLE. BELA MISIN OĞLUM SİKTİR GİT BAŞKA MAHALLEYE DELİRTİYORSUN ADAMI. TOKMAĞI GÖTÜNE SOKUCAM EN SON O OLACAK. YETER LAN!"
Aşağıdaki çocuğun belli belirsiz kıkırtısını duyunca iyice delirdiğini hissetti Yunho. Tam tekrar konuşacakken davulcu çocuğun konuşması ile durdurdu kendini.
"Ayıp ama güzelim. Yakışıyor mu hiç böyle küfürler ağzına."
Duyduğu tadınık gelen ama kim olduğunu çıkartamadığı sesin sahibinin dedikleri ile kalakaldı.
Az önceki sinirli sesinin yerini çocuksu bir heyecan almıştı şimdi. Hızlıca odasından çıkıp kapıdaki anahtarı aldı ve evden çıktı. Karşısında yüzünü az öncekine göre daha çok görebildiği çocuğun kollarına atıldı.
Birbirlerine sıkıca sarılırken kızgın bir ses tonuyla konuştu Yunho. Mingi'yi çok özlemişti. Lise yıllarını beraber geçirdiği ancak üniversitesiye geçince bir daha doğru düzgün konuşamadığı çocuk şimdi tam karşısındaydı. Hatta sıkı sıkı sarılıyorlardı. Rüyada hissetti bir an kendini.
"Ben de seni özledim güzelim."
"Niye en başında yanıma gelmedin ki? Salak illa sövdürecek misin kendine?"
"Ben de istedim balım da işte oralar biraz karışık. Konuşuruz daha sıkma canını."
Yunho istemese bile yavaşça ayrıldı Mingi'den. İkisinin de konuşacak çok şeyi vardı. Yıllarını beraber geçirdiği için her mimiğini tanıdığı çocuğun da canını sıkan bir şeyler olduğu belliydi.
"Off civcivim benim, nasıl özlemişim seni."
Mingi gülüp Yunho'nun saçlarını karıştırdı.
"Ben de seni çok özledim köpüşüm."
Yunho dayanamayıp tekrar boynuna sarıldı Mingi'nin. Anında belini saran kollar ile gerçekliği sorguladı. Uzun zaman sonra birbirlerini görmek, böyle sıkı sıkı sarılmak gerçek değilmiş gibi hissettiriyordu.
———
Yuno Amk Davulcu Mingi çıktı ya amk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
★★★
Ufak(minicik 🤏🏻) düz yazılı bölüm Aralara düz yazı koyucam bazı konuları açıklarken falan ama çok uzun olmaz büyük ihtimalle çünkü çerezlik bir fic o yüzden aşırı uzun tutmam diye düşünüyorum
(Sahurda atinylet olur gibi)
Neyse sahura daha var ama büyük ihtimalle sahurda bölüm grlmeyeceği için(çünkü şu an atıyorum) şimdiden iyi sahurlarr 😽
