Minamahal

4 1 1
                                    

"Aking, Minamahal;

Ilang beses ko na nga ba sinabing, ika'y aking mahal? Mas'yado ka na atang nakukulitan sa 'king mga tula.
Pag-pasensiyahan mo na, gan'to talaga Ako pag ika'y laging nakikita.
Para ka kasing isang Tala, hindi ko maipaliwanag ang binibigay mong ningning sa 'king Buhay.
Kaya Ikaw Ang aking minamahal.
Aking hirang."

"Letters for Milena?" Tanong niya sa 'kin at nakangiti, "p-pa'no mo alam na nais ko ang libro na ito?" Hawak niya ang libro na binigay ko sa kaniya nang mahigpit at may saya.

"Pa'no ko hindi malalaman?" Pabalik kong tanong sa kaniya at ngumisi, "bukambibig mo ang author na si Franz Kafka at ang mga libro niya." Tumitig ako sa kaniya nang marahan at nakita ang mata niyang lumiliwanag.

"Thank you!" She put the book aside and leaned closer to me, pulling me for a hug. "Thank you, Ranz." She hugged me tight, tightly so secure.

***

"Dear Milena,
I wish the world were ending tomorrow. Then I could take the next train, arrive at your doorstep in Vienna, and say: “Come with me, Milena. We are going to love each other without scruples or fear or restraint. Because the world is ending tomorrow.” Perhaps we don’t love unreasonably because we think we have time, or have to reckon with time. But what if we don't have time? Or what if time, as we know it, is irrelevant? Ah, if only the world were ending tomorrow. We could help each other very much."

Her words were spoken gently, so mellifluous. A very sincere tone was casted as she read her book out loud for me.

There as she speak, slowly. I catch myself just like him. Growing deep attach to the women who first read my very first poem, to my short stories, and to my very first novel. A deep attachment was tied between me and her.

But, is it really alright?

Is it alright to feel this feeling for someone with the same morphology as mine?

"Are you even listening, ranz?" She pout as she close her book and furrow her eyebrows at me, which I simply respond with my very sly smile. "Oo, nakikinig Ako."

***

"Mi—"
Napahinto ang aking mga salita nang makita s'yang nakahawak sa baywang ng isang babae at muntikan ito mahalikan. Muntikan? Mali.
Tila ba 'y nais niya itong halikan.

"R-ranz . . ."

She walked away from the girl she was just leaning towards earlier. I flee the scene, I could feel my fragile heart break.

It shattered, the hope shattered.

"Ranz, n-nandidiri ka rin ba sa 'kin?" Tanong niya habang hinahabol ako at hinawakan ang aking pulsuhan. "Ranz, do you also believe that I---liking a girl is a---"

"H-hindi, hindi Ako naniniwalang may ginawa kang Mali." Tinignan ko ang kumikislap niyang mata muli. "Th-thanks, ranz---"

"Gusto kita,"

Lalapit sana siya sa 'kin nang bigla ko iyon sinabi sa harapan niya at tinigtnan siya na may mga halong emosyon ang aking mata. "Mahal kita, mina."

***

"Taos-pusong isinulat ni Franzeska para kay Wilhelmina."

- The Florescent Freesia -

[POSTSCRIPT]

Ako talaga si Franzeska Kasi totoo talaga si Wilhelmina.

– Written by -R-

- The end -
Thanks for reading Minamahal Oneshot po!


A long story shortWhere stories live. Discover now