"bunun ne işi var burada" dedim ,hayla inanamıyordum." Kağan SOYSAL 'ın oğlu bizim okulla başlamış diye duydum" diyerek yanıtladı beni Ecem. nasıl yani bizim okula mı gelecekti bu uyuz hayat daha ne kadar benimle oynayacaktı kestiremiyordum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir yağmur damlası yeter mi ruhumuzdaki boşluğun saydamlaşmasına oysaki benim boşluğumu değil bir damla derin bir okyanus bile gizleyemedi "
3 yıl önce
Hayat'ın neden bu kadar adaletsiz olduğunu 8 yaşımda yetimhaneye bırakıldığımda sorgulamaya başlamıştım. Daha yeni yürümeye başlarken destek amaçlı annemin elini tutmam gerekirken ben boş koridoru ağlamalarımla inletmiş annem beni bırakmasın diye korkuyla eteklerinden çekiştiriyordum.
Ne ağlamam ne de haykırışlarım etkili olmuştu anneme, anne diyorum da sahi o beni kızı olarak kabullenmemişti... o geceleri pavyonda birilerini eğlendirirken hiç kızı aklına gelmemiş bırakırken mi gelecek.
babamı bile bilmeyen ben onca zorluğa rağmen okuyup Soysal kolejini kazanmıştım. bugün ilk günümdü. yine dışlanacağımı bile bile gidiyordum koleje bu yetimhaneden kurtulmanın yolu çıkış kapım okumaktı benim.
okulun bahçesine girdiğim sıra önüme birinin gölgesinin düşmesi üzerine adımlarım durmuştu. kafamı kaldırdığımda sırıtarak bana bakan sarışın çocuk göz hizama girmişti.
" Ooo okula bir fıstık gelmiş beyler. bu ne güzellik be kızım?" dedi pişkin pişkin onu itip okula doğru yürüdüm ,fazla sosyal biri değildim yaşadığım koşular nedeniyle de olabilir.
sınıfa geçip hep olduğu gibi duvar tarafı arka sıraya oturdum ister istemez önümdeki kızların konuşmalarına kulak misafiri olmuştum. "son 3 yıl kızım İtalya'dan Türkiye'ye yelmesine son 3 yıl" diye çığlık attı sarışın olan ne hakkında konuştuklarını anlamamıştım ve açıkçası merakta etmiyordum ama içimden bir his bunun ileride beni ilgilendireceğini söylüyordu...
şimdiki zaman
testimi kenara bırakıp sandalyede dikleştim bugün yaz tatilinin son günüydü 3 yılı üst üste birincilikle bitirmiştim bu sene son yılımdı artık 18 yaşıma girecek ve kendi evime çıkacaktım. bu yetimhaneyi de acı dolu geçmişimi de bir kenara koyup hayatıma bakacaktım.
bu hem kendime hem geçmişteki çocukluğuma verdiğim bir sözdü ve ben bu sözü tutacaktım...
