Sabah alarmın sesiyle uyandım. Saat 06.30'du üzerime siyah bir ceket pantolon takım giydim. Saçlarımı şekillendirip hafif bir makyaj yaptım. Telefonumu ve kulaklığımı alıp aşağı indim. Kahvaltı hazırlamaya başladım. Bir yandan da şarkıyı mırıldanıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bütün dünya izler durur Afetiazam bekler durur..
Masayı kurmuştum. Çayları koyarken bağırdım:
-Hadiii kalkınn. Bakın koydum çaylarıı.
Önce Ece indi merdivenden sonra Özgür ve Derin. Herkes sofraya oturdu. Kızlar daha hazırlanmamıştı.
-Ee hayırdır işten mi kovuldunuz? Ece:Yok neden ki?
"Hiçbiriniz hazır değilsiniz de ondan dedim. "Masadaki herkes gülmüştü buna. Kahvaltımız bitince ayağa kalktım masayı toplamaya başladım. Kızlar yardım etmeye çalışınca "Kızlar siz çıkın hazırlanın ben toplarım masayı." dedim. Saat sekizde herkes evden çıkmıştı. İşe gittiğimde bir dava geldi. Cinayet davasıydı. Okan isimli birisi davacıydı. Kardeşinin cinayet sonucu öldüğünü söyledi. Birkaç şüphelinin soruşturmasını yarın inceleyecektim ve gerekirse ben tekrar ifade alacaktım. Ece beni aramıştı. Konuştuktan sonra apar topar büromdan çıktım. Bir şey olduğu kesindi. Olabildiğince hızlı gidiyordum. Radyoda müzik yerine haberler vardı. O sırada bir anons duydum. Bana cinayet davası hakkında başvuran müvekkilimin ölen kardeşi ile ilgiliydi bu anons. Kişi öldürdüğü yerde kimliğini düşürmüş. Anons buydu. Ama olay yeri incelemeden bize gelen delil torbalarında,ifade dosyalarında bu tarz bir şey belirtilmemişti. Bunları düşünürken eve vardım. Koşarak kapıyı açtım. "Özgür!" diye bağırdım
