Yerde kanlar içinde bir kız yatıyordu. Yüzünü net seçemediğim için Özgür mü değil mi anlayamıyordum. Ellerim titremeye başlamıştı. Bir kaç adım attım. Kızın yüzünü görebileceğim şekilde ilerledim. Kıza dokunmadım. Parmak izine falan bakılacığını biliyordum. Üst kata çıktım. Kız, Özgür değildi. Evde benden başka kimse yoktu. Önce polisi arayıp ihbarda bulundum. Sonra aklıma ilk gelen isimle Ece'yi aradım. Ağlıyordum.Sesimin titremesine engel olamamıştım.
"A-alo"
"Elif ne oldu?"
"E-ece be-ben eve girdim..."
"Evet?"
"...ye-yerde bir kız yatıyordu kanlar içinde"
"Özgür?"
"Bi-bilmiyorum evde yok."
"Sen ne yaptın?"
"Po-polisi aradım, gelecekler."
"Tamam nabzına baktın mı,yaşıyor mu?"
"Ba-bakamam... parmak izi araştırırlar."
"Haklısın"
Kapının çalması ile telefonu kapattım.Aşağı inip kapıyı açtım. Ancak kapıda kimse yoktu. Sadece bir not vardı.
" Dava nasıl gidiyor?"
Son davamı düşündüm. Davacı Okan Beydi. Kız kardeşi Leyla'nın bir cinayet sonucu öldüğünü düşünüyordu. Kapıyı kapattım ve önünde dizlerim üzerine çöktüm. Birisi benimle oyun oynuyordu. Ama unuttukları bir şey vardı: Girdiğim tüm oyunların kuralını ben koyarım!
