UNDER HIS POSSESSION 1: David Buenavalde

CHAPTER 1

[I]
DAVID'S POV
—The Meeting —

I no longer know what to do with my life. Should I just simply live, feel the rage, hurt others, and punish whoever I want? Is that what I really want? I really don’t know. Maybe I'm just being an idiot, or perhaps I'm acting foolishly. Whatever the case is, everything's a mess now.

Weeks later.

[BAR]

Matapos akong lokohin, halos hindi ko na napansin ang pagbabago sa sarili ko. Niyakap ako ng galit—naging malupit, walang patawad, at walang awa sa kahit na kanino. Any woman who dared to approach me was met with nothing but physical intimacy. Yes! They were nothing but objects to satisfy my desires, and after, for some others, I chose to end their lives without a second thought. Kaya naman nang narealize ko iyon, halos kagalitan ko ang sarili.

"You're busted, man. Hindi pa ba kayo ayos ng kapatid mo?" usisa ni Kirk.

Nandito kami ngayon sa bar. Malamang! Nagpapakalunod lang naman dahil pakiramdam ko, simula nung gabing iyon hanggang ngayon ay nasira na ang buhay ko.

"Busted? You have no idea what real trouble looks like," I scoffed, a sly grin playing at the corners of my lips. "If I were to unleash my wrath, he'd be begging for mercy on his knees."

Gustong-gusto ko silang parusahan hanggang lumuhod sila sa harap ko, pero hindi ba't sasayangin ko lang ang oras ko sa gano'n? They're bullshit to the core.

"How about that? He's the one assigned to accompany you on your mission, right? Well, it's your choice if you'll let him go with you; you're the boss, after all. But it might be favorable to have him, considering the Ferguson Clan is likely prepared after years of silence." Kirk suggested.

Damn it! I almost forgot. Five years had passed before they issued another warning? And now, their deputy chief wanted to strike a deal with me. Kalokohan! I knew it was likely a trap, so we'll need to make a plan before meeting them and prepare ourselves as well. Pero san ko banda kakapkapin ang utak ko? Wala pa ako sa wisyo para bumuo ng plano.

Damn it!

Kasalanan nilang dalawa 'to. Fuck them! Fuck their life!

"Anong plano mo?" tanong n'ya sa akin pagkasimsim ng alak.

Umismid ako ng bahagya dahil sa totoo lang hangin at alak na lang yata ang laman ng utak ko. Kulang nalang ay iisipin kong hindi na ako 'to.

"Misyon? Sa tingin mo ba may pakialam ako sa kung sino ang kasama ko sa misyon? Kung gusto niya sumama, eh 'di sumama siya. Pero huwag niyang isipin na dahil kapatid ko siya ay ligtas siya sa kamay ko," iyon nalang ang tanging naisagot ko

Ang salita ko ay nanunuot at mahihita ang gigil sa bawat pagbuka ng bibig ko. I couldn't believe that someone I trusted could hurt me so deeply. It wasn't just about the danger from the outside anymore; it was about the danger I felt within myself na baka kapag hindi ko na-control ang sarili ay humantong ang lahat sa hindi kanais-nais. Sa araw na nahuli ko ang nobya at kapatid ko, isang himala ang pagiging kalmado ko noon. Dapat nga siguro nilang ipagpasalamat iyon dahil kubg nagkataon ay baka hanggang ngayon ay pinaglalamayan pa rin ang silang dalawa.

I leaned forward and locked eyes with Kirk, my stare penetrating to the core. Ngunit biglang napanganga ako nang umagaw eksena ang isang babae sa aking paningin. Tila isang anghel ang bumaba mula sa kalangitan. "Damn!" bulong ko sa sarili ko. Agad kong binitawan ang basong hawak at tumayo. Para na naman akong asong ulol nito.

"Hoy! Saan ka pupunta?"

Nagtatakang sinundan ni Kirk ang tingin papunta sa direksyon sa kung saan nakapukol ang aking mata.