-☆-
Gözlerimi araladığımda,herkesin ayaklanmış olduğunu gördüm.Mola vermiştik galiba.
Yanıma baktığımda,benim gibi yeni uyanan Mete'ye baktım.
"Mola verdik galiba,hadi gidelim."
Kafasını sallayarak onaylamıştı ben de ayaklandım.
Otobüsten indiğimde,yan yana yürüyorduk."Her yerim ağrıyor."
"Ben de alışkın değilim ya böyle yolculuklara."
Bizle birlikte birkaç otobüs daha benzin istasyonunda durmuştu.
İçeri geçip birşeyler alacaktım çünkü acıkmıştım.Yiyecem içecek alıp dışarıda Mete ile birlikte yemeye başladık.
"Korkuyorum ya,okuldaki olaylar otelde felan da gerçekleşirse diye."
Kafasını bana çevirdi.
"Evet,müdürü anlamadım ben hala.Yani kimse kulda değilken okulun etrafını polisle çevirmiş,ne alakaysa."
"He ya, onu ben de anlamadım ne planladıysa artık."
Ardından otobüse geçip yerlerimize oturduk.
Sonra otobüse,Aysel hoca geldi.
Gözleri etrafta dolaştı ve beni görmesiyle gülümseyip yanıma doğru yürümeye başladı."Arif,ben geldim!"
"Aysel hocam?"
Hocayı görmemle birlikte ayaklandım.
"Mete.Sen başka otobüse gidiyormuşsun.Ben de Arif ile gideceğim.Her otobüse bir hoca var ben de buraya binmek istedim,bir hoca ile değiştik."
Ardından Mete de ayaklandı.
"Tamam hocam."
Ardından bana döndü."Görüşürüz Arif.Varınca buluşuruz."
Ve bana kısaca sarıldı,ilk alışık olmadığım için afallasam da sonra ben de ona sarıldım.
"Görüşürüz Mete."
Birbirimizden ayrıldık,yürümeye başladı.Son bir kez arkasına döndü ve bana el salladı.Ben de ona el salladım ve otobüsten indi.
Ardından hocaya döndüm
"Sizi görmemle çok sevindim hocam!"Gülümseyerek bana baktı.
"Ben de seni görmem ile sevindim Arif.Cam kenarına oturuyorum senin için de uygun mu?"
"Olur hocam fark etmez benim için."
Sonra Aysel hoca cam kenarına yerleşti.Ben hâla ayaktaydım.
Vücudumu esnetip,gerildim.Vücudumu esnetirken t-shirt'üm baya açılmıştı.Fark etmem ile birlikte hemen eski halime döndüm.
Hemen sonra gözlerim,Cenan'ın gözleri ile buluştu,
Bakıyordu işte bana aynı şekilde,alışmıştım.Sonra,beni o aynı bakışlarıyla kısaca süzmesiyle,anlamayarak ona bakmaya başlamıştım.
Bu sefer o önüne döndü,ben ona bakmaya devam ettim.
"Arif?"
Aysel hocanın bana seslenmesi ile kendime geldim.
"Ha?"
"Yerine otur hadi,otobüs hareketlenecek birazdan."
"Tamam hocam."
Yerime oturdum,ve telefonumla oyalanmaya başladım.Saat 15.25'ti
Aklıma Emre geldi,ona yazcaktım.-☆-
Siz
EMREEEEEE
13.25Emremm
GELDİM
13.25Siz
Oha.Emremm
NAPTIN ARİFİMMSiz
İyiyim valla
Mola verdik geri otobüseyiz şimdi kalkar otobüsEmremm
Oo iyi iyi
Herşey yolunda mı?Siz
Evet yolunda
Her otobüse iki şube bindi
ve benim yanım boştu
Sonra birinin otobüse geleceğini söylediler
Mete diye bi çocuk
geldi tek benim yanıma arkadaş oldukEmremm
Vay be satıldık 😔Siz
EmreeeeEmremm
Şakala la şaka
Arif ve başka bir arkadaş edinmek
Umarım iyi biridir iyi anlaşırsınızSiz
He ya umarım
Sonra rehberlik hocası geldi
o çocuk gitti o benim yanıma oturdu her otobüste bir hoca oluyormuş buraya geldi oda
Ha bide Cenan ile aynı otobüsteyizEmremm
Oha pes artıkSiz
Yine bakıştık ama moladan sonra otobüste yine bakıştığımızda bu sefer önüne o döndüEmremm
Ulan ne garip çocuk bu da
Aha st atmış la yarım saat önceSiz
Hemen de fark ediyon oğlumEmremm
Sen de st atsana yaSiz
Yok bee
Otelde atarım belkiEmremm
At kardeşim ya
Millet taş görsün azSiz
Emre yaa phsjdksjdjkshdskd
neyse hadi görüşürüz kardeşimmEmremm
Görüşürüz kardeşim benimm
Dikkatli ol heSiz
Tamam ya kaç kez tembihledin
Hadi görüşürük
Emremm bu mesaja "💛" ifadesini bıraktı.-☆-
"Herşey yolunda,değil mi Arif?"
Aysel hocanın sesimi duyması ile birlikte ona döndüm.
"Evet..yani yolunda.Şimdilik."
"Gece rahat uyuyabiliyor musun,yani kabus görüp uyanıyor musun?"
Dedi.Şöyle bir düşündüğümde,son günlerde rahat uyuduğunu fark ettim.
"Aa şey.. bu günlerde hiç görmüyorum."
Dediğimde gülümsedi.
"Bu çok iyi,ilaç kullanmana da gerek kalmıyor.O ilaçlar yan etki de yapıyordu zaten.Böylesi iyi oldu senin için canım."
Gülümseyerek ona baktım.Bu okuldaki tek destekçimdi bu hoca.En sevdiğim hocamdı,annem gibiydi o.Aysel hocama minnettardım,hep yanımda olduğu için.
-☆-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İnan Bana//•Arcen
Fiksi PenggemarArif'e okulunda işlenen suçların kendisinin yaptığına dair iftira atılır.Bu iftiraya da okulun bilinen çocuğu Cenan,kendi fikir ve düşüncelerini katarak,yalan olan iftiraya inanır. -BU KİTAPTAKİ HERŞEY HAYAL ÜRÜNÜDÜR.GERÇEKLİKLE HİÇBİR ALAKASI YOK...