Yokluğun alışıla gelmiş olduğu, farkın kaybolduğu vakitlerde, ruhunla kalbinin ezber bozan uyumuna dudakları uçuklayarak bakacaklar.
Asla olmazların iç gıdıkladığı, olanı dahi inkar ettiği, üslup ukalalığıyla kulakları tırmalayacak sessizlikteyken, şeffaf olmanın endamına hayran kalacaklar.
Şeytanın kuklası hayatlarında, meleğin kanadından koparılan bir tüy kadar hafiflemene, mağlubiyetle bakacaklar.
Kabullenmenin tedarik edilmesi gerektiğinde, inkarın en kuvvetlisin de bulunacaklar.
Sen yüreği görebilirken, onlar dış görüntünün cazibesinden bahsedecekler.
Sen içten iken, onlar göze hitap edecekler.
En vahimi de kaybettikleri gerçekliği, hep kazandıklarını sanacaklar.
Yüreği, et parçasından ayıramayan ruhlar, işte o zaman en derinden kaybetmeye hep mahkum kalacaklar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
*denemelerim*
РазноеHer insanın susturmayı beceremediği bir iç sesi vardır. Ben çenesi epeyce dûsük bir tanesine sahibim.Ee o zaman dışa vurma vakti dilimin ucuna gelenleri...
