Beast.

21 26 28 1 22 11 17 5 1

2. 

1. 

23.

11.

17.

5.

1.

17. 

Ve Ei yeniden uyandı. Ölümünden uyandı. Ama nasıl? O gün giydikleriyle aynı şeyleri giyiyordu. Takvim bile aynı lanetli günü gösteriyordu. Hızlıca yüzünü yıkayıp kıyafetlerini değiştirdi, aşağıya indiğinde gördüğü manzara aynıydı. Miko omlet yapıyordu. Neler oluyordu? 

Ei: Miko? Omlet mi yapıyorsun?

Yae Miko: Ne yapmamı isterdin? Sanki zamanım varmış gibi..

Ei: Hayır hayır, omletinden memnunum! Yanlış anlama! 

Yae Miko: Yine garip davranıyorsun.. 

Ei: Özür dilerim seni kızdırdıysam. Güzel bir kahvaltı yapalım, olur mu? 

Yae Miko: İşe geç kalacağım.. 

Miko yine aynı soğuklukla cevap veriyordu. Sanki Ei ne kadar değiştirmeye çabalarsa çabalasın, etrafı değişmiyordu. Ama bu onu yıldırmayacaktı. Bu sefer ölmeyecekti. Bu sefer aynı şey olmayacaktı. 

Evden çıkınca Sara'nın yanına gitmek yerine işine gitti. Odaklanmış bir şekilde çalışırken, Sara iş yerine gelmişti. Ne işi vardı burada?

Sara: Konuşmak için vaktin var mı? 

Ei: Tabii, lütfen otur. 

Bu sefer arkadaşını kaybetmeyecekti. 

Sara: Konuyu hiç dolandırmyacağım, bana hiçbir faydan yok Ei. Seninle olan arkadaşlığımız sadece bir yük bana. Artık iletişimi kesmek istiyorum.

Ei: Sara, bana bir şans daha tanı lütfen. Bu sefer değişeceğim, söz veriyorum. Yıllarımızı birlikte geçirdik, böylece çöpe atamazsın arkadaşlığımızı. 

Sara: Sen hiç bir kitabı tekrar okudun mu Ei?

Ei: Evet, neden ki?

Sara: Sonu hiç değişti mi? 

İşte buna karşılık verecek bir cevabı yoktu. 

Sara yanından ayrıldı, üzüntüsüyle işe devam etti. Mesaisi bitince iş yerinden çıkıp eve gitti, kapıyı açınca yine Kunikuzushi'yi salonda görmüştü. Oğluysa yüzüne bile bakmadan salonu terk edip odasına çıktı. Yavaşça yere çöktü, hiçbir şeyi düzeltememişti. Yine. Ve öleceğini biliyordu. 

Miko yine tüm öfkesiyle girdi eve. Aklı o kadar bulanıktı ki söylediklerini duyamıyordu. Miko yine silahını çekip onu vurmuştu. Gözünden bir yaş düşerken son nefesini verdi.