İnsan bazen kendini sakinleştirmeye çalışır ama başaramaz.bazı olaylar yüzünden sakinleşemez ama şuanki durumda sakinleşmeye çalışmayı geç şoktaydım.aliye yumruklarını geçirdikten sonra işi bitince bana bakmıştı.Sert bir yüz yapısı,uzun saçlı,kahverengi gözlü ve tahmin ettiğim kadarıyla fazla uzun ve yakışıklı bir adamdı.bana baktıktan sonra yanına doğru geldi ve şöyle söyledi;
"İyi misiniz?bişey yaptınız size bu şerefsiz?"
Konuşamıyordum.ağzım düğümlenmişti.
"Tamam bakın sakin olun.herşey geçti ve bitti"
"*başı eğik bir şekilde ağlayarak*çok teşekkür ederim.sen olmasan..."
Devamını getirememiştim çünkü ağlamaya başlamıştım.sonra bi anda bana sarılmıştı.tepki vermemiştim ama içimde korku,mutsuzluk,heyecan,anksiyetenin verdiği nefes darlığı beni boğuyordu.
"B-ben.b-bana bişeyler o-oluyor"
Sonrası karanlıktı.tek hissettiğim adamın uyanmam için bağırması ve kucağına alarak koşmasıydı.*2 buçuk saat sonra;*
Hastane ışığının gözüme vurmasıyla uyanmıştım.çok kötüydüm.ben ne yaşamıştım öyle?hatırladıkça daha çok ağlayasın geliyordu.keşke bir güç olsaydı o anda da kurtulabilseydim.gözlerimden yaşlar gelmesiyle silmiştim.bana birinin seslenmesi ile o tarafa dönmüştüm
"İyi misiniz hanımefendi?"
Şoktaydım.neden tanımadığı biri için burda beklemiştiki?saçmalıktı.
"Çok teşekkür ederim iyiyim.bu iyiliğinizi asla unutmicam.ama neden burda beklediniz ki?gidebilirdiniz"
"Sesinizi duymak istedim,iyi olduğunuzu görmek istedim.bakın siz gerçekten çok güçlü birisiniz bu yüzden üzülmemenizi istiyorum.biliyorum dediklerim bi işe yaramayacak ama.."
"....."
Aslında hala gözümün önüne geliyordu.ağlayasın geliyordu ki ağlıyordum zaten.gözlerimin altı şişmişti ve konuşamıyordum.biri sanki ağzımı dikmişti ama dürüst olmak gerekirse konuşmak da istemiyordum zaten.
"Size tekrardan söylüyorum çok teşekkürler size minnettarım tekrardan namusumu kurtardığınız için çok teşekkürler"
"Bişey değil nolursa olsun yapardım bunu.bu arada aramızda çok yaş farkı yok sanırım"
"Evet çok yok tahminim kadarıyla."
"Eğer sizde isterseniz numaralarımızı kaydedelim.yanlış anlamayın sadece tanışmak içi-..."
"Olur tamam numaramı sölim 056..... bu arada isminiz neydi?"
"Mert çavuşoğlu.sizin?"
"Nazlı yıldırım"
Onunda numarasını söylemesiyle kaydetmiştik.ama bi anda boğazımı boğuyorlar gibi hissettim bi anda.ve nefes alamamaya başladım.tek hatırladığım doktorların yanıma gelmesiydi.
YOU ARE READING
Acılar kalplere sığmaz...
Teen FictionBirgün 18 yaşında olan Nazlı,okulda hep zorbalığa marus kalır.bu zorbalar bu sefer değişiklik yapıp Nazlıyı ormana götürür.Nazlıya bi takım hisler besleyen Ali,Tam Nazlıya rahatsız edici harekette bulunurken Mert Nazlıyı kurtarır.ve aralarında yakın...