QUESTION...

CHAPTER 1: Alarm

Myiel's POV

Tagaktak na pawis ang dumadaloy sa aking mukha binibilisan ang mga hakbang dahil akoy Nag-mamadali ako ay late na ako sa school. binibilisan na ang pagtakbo dahil ako ay massermonan ng aking professor di pwdeng mahuli ako dahil major ang unang subject sa araw na ito. marami akong pwedeng mamiss na lesson. 

Hindi ko gaano na nakikita ang daan dahil sa madaming tao at pasingit singit na lamang ako dahil kung aantayin ko ang bawat tao na umandar ay wala na akong maabutan.

Sa tingin ko di iaaceppt ng proffesor ko ang aking dahilan, dahil ang alarm ng aking cellphone ay di tumunog kayat tanghali na ako nagising. si mama pa ang nang gising sa akin sa umaga. diko alam napaka unprofessional ko ngayon sa araw na ito. 

At sa sobrang sama ng araw ko ay, hindi ko na alam kung sino ang nakakasalamuha ko nang biglang hindi ko namalayang may taong paparating sa akin. nagkabanggaan kami sa oras nato at naging hassle para sa pagmamadali ko. 

Sa kasamaang palad ay may dala itong mainit na kape kung saan natapon pa ito sa aming mga damit ngunit ang akin ay kaunti lamang sa kanya ay napakarami ng kape sa kanyang damit.  

-BOOOOMM(Nabangga)

"AYY... Sorry po pasensya na po nag mamadali po kasi ako" niyuko ko ang kalahati ng aking katawan upang humingi ng tawad sa kanya, pinipikit ang mga mata at nag dadasal na sana palampasin ang nangyaring ito.

"TEKA Tignan mo kasi dinadaanan mo" medyo taas tono nitong tugon sa akin. diko makita ang expression ng kanyang mukha.

Sabay angat na ng katawan ko at para bang dahan dahan ang pag angat nito sabay tingin sa kanya na parang nang labo ang paligid at pandinig. namumukang romantiko ang nangyayari sa aming dalawa, parang akong disney princess. pag angat ko ng aking ulo at sabay tingin sa kanya.

Ngunit nakita ko ang inis sa kanyang muka nakakunot noo ito habang pinupusana ang kanyang magarang damit dahil ito ay naka pang opisina. kung titignan mo sya ng maaigi ay makikita mo ang kanyang mga mapungay na mata at maputing balat. ngunit natigil ang pantasya ng sya ay nag salita at ginising ako ng kanyang maamong boses sa reyalidad.

"Miss ano nasira mo na yung damit ko, pano ko haharap sa office nito" Naiinis na kanyang tugon at wala akong masabi dahil ako'y late na sa klase ko ngayong umaga wala na akong panahon para dito. sabay karipas ng takbo, baka wala na akng maabutan sa lesson ng aking professor.

"AHH, Pasenya na po late na ako. paalam" ito na lamang ang aking tugon sa kanya dahil hindi na kaya ng aking oras na makipag talo pa at magkipag-discussion sa kanya.

Binibilisan ang pag takbo upang maabutan ang klase, medyo unti-unti ko nang naaaninag nag eskwelahan na aking papasukan. nang makarating ay walang ibang kilos ay agad akong pumasok, habang umaakyat ay iniisip kung paano ko lulusutan ang aking pag ka-late sa kanyang klase. 

Naisip ko ang aking kaibigan dahil sya lang ang may kayang iligtas ako sa ganitong sitwasyon naalala ko nung nalate ako ng pagpasa ng project sa kanya ay sa kanya ako lumapit upang humingi ng tulong. nang makarating ay dahan dahan na akong nag lakad patungo sa pinto at inaayos ang sarili sa parehong oras upang maging presentable

ngunit hindi ko na inisip ang manstya sa aking uniform. Pag pasok ko ay agad naman nya akong napansin dahil sa isang pinto ako pumasok "Llanes bakit ngayon ka lang" nahinto ako sa paglalakad at unti unting tinitignan ang aking professor. sabay ngiti sa kanya, pero pag papasalamat ko ay kalmado sya ngayong umaga

"E sir yung phone ko ang bobo di ako ginising" dinaan ko sa biro ang aking dahilan upang di sya magalit ng tuluyan, sabay tawanan ng lahat ng kaklase ko.

"Nanisi kapa, ngayon ka lang na late" Siguro dahil di sya galit ngayon ay never pa akong nalate sa kanyang klase. dahil kailan man diko pinilit na maging late lagi akong fifteen minutes early sa klase nya. "at may mansya pa yang uniform mo anong nangyare" tugon pa nito sa akin sabay tingin sa damit at pag pag ng mantsya napa-iling na lamang ako.

"E sir may lalaki kasi sa daan na may dalang kape kaya yun" hindi ko nalang tinago ang nangyari sa aking uniform

Pag tapos ng klase pumunta ako sa C.R. kasama aking kaibigan na si jashlyn para linisin ang aking damit, dahil hindi ako pwede pumunta sa second subject ng ganito ang itsura ng uniporme ko. dahil sa di inaasahan na pangyayari ayan may mantsa ang uniporme ko. 

Hindi ko inaasahan ang disgrasya at napapaisip nalang na kamusta kaya ang lalaki kanina. kung paano nya lilinisan ang kanyang damit. pero nakakahiya ang nangyari  kanina dahil ang daming taong nakatingin sa amin.

Habang nililinis nang aking kaibigan ang aking damit ay tinanong na ako nito "ano bang nangyare sayo myiel?" 

" e kasi nga di nag alarm yung phone ko" habang nag lilinis naman ako aking mukha at sarili "kaya yun na late ako" 

"e bakit mansyado tong uniform mo kape pa ah" itong kaibigan ko parang ko nang nanay kung sermonan ako, syempre mag-kaibgan kami kaya nag ma-malasakit lang sya sa akin.

"nagkabanggaan kami nung lalaking mapungay ang mata " sabay takip ng bibig na parang nadulas sa aking sinabi, dahil ako ay aasarin nya nanaman 

"ay sus, paano nangyare. nag mala disney princess kaba?" at tama ang aking hinala na ako ay aasarin nya. napangiti na lamang ako

"ha hindi ah, basta mapungay lang mata nya, yun yung natatanadaan ko sa kanya" dahil focus sa pag lalakad at walang pakielam sa mga tao sa paligid, ay ang kanyang mata na lamang ang aking natatandaan.

"hoy tama na pag iimagine, may rule ka diba?" bigla nalang ako nitong tinapik sa braso at medyo nagulat sa nangyari

ngumiti na lamang ako dahil diko lubos matandaan ang buong itsura ng lalaking iyon. siguro dahil narin sa sobrang pag mamadali ko kaya nakalimutan ko at sa focus sa discussion ni mr. esperalta. pero parang ako'y natamaan sa kanyang itsura ng makita ko sya, hindi ko alam ang nararamdam ko ngayon tumatatak sa aking isipan ang kanyang mapungay na mata. 

kaya rin siguro di nag alarm ang aking phone ay may gusto itong mangyari sa akin at dahil narin sa phone ko ay nag krus ang landas naming dalawa. Ayokong maging delusional sa kanya, at lalong ayoko ma obsessed sa kanya. hindi ko din hahayaang masira ang aking focus sa pag aaral, dahil madali akong madistract. masaya na ako sa ganito nalang. 

chineck ko na lamang ang cellphone at tinignan ang alarm kung tama at kung tutunog ba ito, nilakasan ko narin ang volume nito upang bukas ay magising ako sa tamang oras at di akonag mamadali pumasok at lalo na makaharap ng disgrasya. 

pero bakit sya ang makikita ko sa daan?, isa pa nang dahil sa kape nakita ko sya. ito na nga ba ang aking timing?