Arkadaşlar ilk bölüm olduğu için biraz kısa oldu. İlerleyen bölümlerimiz daha uzun olacak.
İYİ OKUMALAR :)
---
Pelin, 17 yaşında bir genç kız. Kendi halinde olan ve gerekmedikçe konuşmayan bir kız. Derslerinde de oldukça başarılı.
Ailesi'nin maddi durumu kısıtlı olduğu için çalışıp okul parasını kendi kazanıyor.
Pelin Sancak
Sahilde oturup dalganın sesini dinliyorum.
Bugün işim erken bittiği için patron izin verdi ve her zamanki yerime geldim.
İçim o kadar soğuk ki havanın soğukluğunu bile hissetmiyorum.
Buradan, Antalya'dan ayrılmak zor gelecek ama ayrılmak zorundayım.
Eve gedigimde annem mutfak dolaplarını, babam ise aidat defterlerini sonkez gözden geçiriyordu.
Ben usulca odama geçerken babamın bana seslenmesiyle duraksadım.
"Pelin" dedi. "Efendim babacığım" dedim sesimin neşeli çıkmasını ümit ederek "Neyin var kızım" dediğinde "Hiç babacığım" diyerek yanından ayrıldım
Oysaki bir hiç kelimesine sığdıramayacak kadar çok şey vardı.
Ve o gün gelmişti. Aslında yolculukları severdim ama ilk defa nefret etmiştim.
Otobüs Şoförü nün "İstanbul yolcusu kalmasın" demesiyle irkildim ve yeni hayatımla ilgili düşüncelere daldım.
