MY BAD I'M THE PROBLEM

part2

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Χτυπάω με μανία τον σάκο του μποξ καθώς σε δυο μέρες εχω τον πιο σημαντικό αγώνα για την καριέρα μου στο MMA. Έχω κάνει πολύ εξάσκηση όλα αυτά τα χρονιά για να φτάσω σε αυτό το επίπεδο που είμαι σήμερα. Έχω αυτογνωσία για το ότι είμαι πολύ καλός σε αυτό το είδος

Από τα ηχεία ακούγεται SUPERHERO (HEROES & VILLAINS) by Metro Boomin.

Αριστερό πόδι, πίσω δεξί ,μπροστά και μετά δεξί χέρι, μπουνιά στο σάκο. Ξανά και ξανά επαναλαμβάνω το ίδιο πράγμα. Ο ίδρωτας στάζει σε όλο μου το σώμα .Κάνω πέντε λεπτά διάλειμμά .Παίρνω την πετσέτα που άφησα πριν ξεκινήσω την προπόνηση στον πάγκο, πίνω λίγο νερό. Καθώς το αφήνω να πέσει πάνω στο ιδρωμένο στέρνο μου ,νιώθω ανακούφιση.

Ένα μήνυμα χτυπά στο κινητό μου. Ο Νίκος μου υπενθυμίζει πως έχω μάθημα σήμερα .

Τον αφήνω στο διαβάστηκε γιατί ξέρει ότι έχω ξυπνήσει από της πέντε και μισή για να κάνω ζέσταμα για να μπω μετά στο ρινγκ.

Κοιτάζω την ώρα στο μεγάλό ρολόι της ακαδημίας. Είναι εφτά.Προλαβαίνω να πάω σπίτι ,να κάνω ένα ντουζ ,να ντυθώ και να ξεκινήσω για το μάθημα.

Γελάω κοιτώντας την οθόνη, για να μου στείλει το φιλαράκι μου τόσο νωρίς πάει να πει ότι δεν τον άφησε ήσυχο η Αλεξάνδρα.

Αυτή την κοπέλα την σιχαίνομαι γιατί μου σπάει τα νευρά. Έχει μια τόσο τσιριχτή φωνή κάθε φορά που φωνάζει. Σπάει τύμπανα. Την συμπαθώ όμως ταυτόχρονα γιατί ο χαρακτήρας της δεν είναι τόσο κακός.

Βλέπω πως τα πέντε λεπτά πέρασαν και ξεκινώ πάλι την προπόνηση ,έπειτα βαδίζω προς το ρινγκ. Βάζω τα μαύρα με το χρυσό λόγκο γάντια μου και ξεκινώ την προθέρμανση μου.

Έχει περάσει μια ώρα και έχω πεθάνει από την κουράσει. Αλλά τώρα πρέπει να πάω στην κωλό σχολή. Εξαιτίας του μαλακα . Είμαι πτώμα, σηκώνομαι από το πάτωμα που είχα καθίσει να ξεκουραστώ και πάω προς τα αποδυτήρια να πάρω τα πράγματα μου για να πάω στο σπίτι μου.

<< Πως και τόσο νωρίς; >> Ακούω τον προπονητή μου να με ρωτάει μέσα από το γραφείο του και γυρίζω να τον κοιτάξω.<<Εσύ δεν έφευγες ποτέ, από εδώ αν δεν είχες περάσει τουλάχιστον τέσσερεις ώρες, >>μου λέει με ένα γελάκι στα χείλη

<< Πρέπει να φύγω για την σχολή ,>> με κοιτάζει με ένα μπερδεμένο ύφος. Και εκεί σκάω στα γέλια.

<< Από πότε πας εσύ σε σχολή με δουλεύεις Στεφανουκο ;>>

Τον βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου.<< Δεν μπορώ να κάνω και κάτι περισσότερο με αυτόν που έχω για πατερά! Το ξέρεις Θανάση,>> απάντησα .