Merhabaa fic durumu istediğim gibi gitmiyor amaa aklımda fikirler var o yüzden erken final yapmaya bilirim neysee iyi okumalarr~
(Minho'nun ağzından)
Jisung o çocuğun seslenmesiyle gitmişti giderken kremi düşürmüştü bende aldım ve koşmaya başladım ama yetişemedim köşeden dönünce gözden kaybolmuşlardı. Bende cebime koydum ve eve doğru yürümeye başladım. Eve giderken aklıma bir fikir geldi Jisung'un telefon numarasını alıcaktım ve buluşma ayarlayıp kremi vericektim. (ama herşey insanların istediği gibi gitmez;)) Hızlıca eve gittim. Telefonumu alıp Felix ve Chan'a yazıcaktım ama elim bi türlü telefonumu bulamıyordu. Her yere baktım ama yoktu galiba gelirken ya düşürdüm yada parkta çalındı.Evden hızlıca çıktım ve geldiğim yoldan geri gitmeye başladım...
(Jisung'un ağzından)
Eve geldiğimizde kremi düşürdüğümü fark ettim aslında o kadar önemli değildi yenisini alabilirdim ama Minho beğenmişti. Bizimkilere yalan atıp evden çıktım ve parka geri gitmeye başladım. Tam köşeye geldiğimde ayağım taşa takıldı ve düşücektim gözlerimi kapattım ama düşmedim belimde bi el hissetim. Gözlerimi açtığımda karşımda Minho'yu görmeyi beklemiyordum. Olduğumuz pozisyon çok güzeldi ama birinin bizi böyle görmesini istemiyordum. Minho düzeldi ama benim ayağım burkulduğu için ayakta duramadım ve düşücekken Minho tekrar tuttu.(Jisung rezilsinn)
İki kez belimden tutmuştu.. Çok utanmıştım çok rezil olmuştum ama belimden tutması hoşuma gitmişti. Daha sonra Minho hiç beklemediğim birşey yaptı..(Burda bitirmem yok muu) Beni kucağına alıp biraz ilerdeki banka götürdü. Oturduğumuzda ona bakarken o da bana bakmaya başladı ve öyle kenetlendik.. Aniden konuşunca korkmuştum ama belli etmedim.
"Jisung nereye gidiyordun"
"He ne ben mi şey parka geri gidiyordum"
"Neden bişeyini mi unuttun? "
"Sana vericeğim krem düşmüş galiba onun için"
"Peki sen nereye gidiyordun? "
"Bende parka gidiyordum telefonumu düşürmüşüm galiba"
"İstersen beraber gidelim"
"Çok isterim ama yürüyebileceğimi sanmıyorum"
"Yürümene gerek yok" dedi ve ayağa kalktı hiç beklemeden beni kucağına aldı. Konuşurken utandığım yetmiyormuş gibi böyle bir durumda bile utanıyorum.
Parka gittiğimizde kendim yürümek istedim belki daha iyi olur diye.
"Minho artık yere indirir misin kendim yürümek istiyorum"
"Daha demin yürüyemem dememişmiydin ben mi yanlış duydum"
"Demiştim ama şimdi kendim yürümek istiyorum"
"Tamam ama birazcık bekle ilerdeki banka otur"
Olur anlamında kafamı salladım. Bankın yanına gittiğimizde oturduk sonra aniden ayağa kalktı.
Dizlerinin üstüne çökünce korkmuştum. Çok yanlış anladım..
"Jisung kremini parkta giderken düşürmüştün arkandan koştum ama yetişemedim" dediğinde utanmıştım. Çok malım.
"Teşekkürler ama sana getirmiştim zaten"
"Olsun sen al benim ihtiyacım olmaz"
"Hayır sen al sana getirdim bende var zaten" diye tartışırken bir tane çocuk yanımıza elinde telefonla gelmişti ve bu Minho'nun telefonuydu.
"Abi pardon bölüyorum ama bu telefon sizin mi? "
"Al- aa evet benim teşekkür ederim"
"Önemli değil ve çok yakışıyorsunuz" dediği gibi utançtan kıpkırmızı olduğuma yemin edebilirim daha sonra kalkıp evlerimize gitmeye başladık ve yol boyunca hiç konuşmadık...
~Sabah~
Kalktığımda çok üşüyordum hiçbir pencere açık değildi.. Bunu bende istemezdim ama ateşim çıkmıştı. Hızlıca telefonumu alıp anneannemi aradım.
"Alo anneanne bize gelebilir misin? "
"Noldu jis hasta mı oldun? "
"Galiba"
"Bekle beni hemen geliyorum"
Telefonu kapattıktan 20 dakka sonra kapı çaldı gelen anneannemdi. Hemen salona koltukta yatak hazırlayıp beni oraya yatırdı ve mutfağa gidip bana bir şeyler hazırlamaya başladı. İçeri elinde tepsiyle girince ilk başta garipsemiştim ama eskiden de aynıydı her zaman bitki çayları , yemekler ve ilaçlarka gelirdi ve sık bir şekilde hasta olan biri değilimdir ama böyle gelişine alışkınım...
~Son~
Aaaa merhabaa
Nasılsınız umarım iyisinizdir
Bölümleri geç atıyorum çünkü ya işim olur yada konu olmaz
Umarım beğenmişsinizdir
Yazım yanlışı varsa kusura bakmayın
Oy ve yorumlarınızı bekliyorumm
✨✨
