Kim şımartıyor sizi?!(Skz ile hâyâl et)

- Şok -

Changbin'in dediğiyle afallamıştım nasıl olur bu,ben onu nasıl hatırlamam? Gibi düşüncelerimle yalnız kalacakken dayanamayıp sarıldım... O, o olamaz

-FLASH BACK-

+Hey Ro-na neden bizimle gelmiyorsun,beraber oynarız
× ...
+Yine o müdür yüzünden değilmi
×{evet anlamında kafa sallar}
+Yine yine yine ve yine neden her hafta ceza alıyorsun.        havada uçan kuştan seni sorumlu tutuyor
×{omuz silker}
+ Konuş biraz, hakkını yedirme lütfen
×{cevap vermez}
changbin yanına oturur
+Neden konuşmuyorsun,geldiğim günden beri haftada ağzından max 1 kelime duyuyorum?
×{yüzüne bakıp gülümser}
+{gülümser} lütfen konuş seninle arkadaş olmak istiyorum
×{çok sessiz bir tonla ;} neden?...
+Konuştun! Sonunda ya
×{hızlıca Changbin'in ağzını tutar} sessiz ol.. lütfen
+ iyide neden? Konuşmam yasak deme bana nolur
×{buruk bir gülümseme} [sessizce] maalesef... konuşamam
+ hadi ama bu kadar acımasız olamaz
(İsim bulamadım X olcak)
X: Ne oluyor burda? Ben sana konuşmayacaksın demedimmi?! Kurallarıma karşı geldiğine göre çok cesursun!
Ro-na'nın direkt gözleri dolar ama belli etmemeye çalışır,şuan herkes bahçede onlara bakıyordur

X: Yürü çabuk,yürü!! {Kolundan tutup sertçe çekmeye başlar} Bakalım depoda bu kadar cesur olabilecekmisin
+ Cezasını ben çekeyim lütfen
Durdu ve iğrenirmiş gibi masum ve koruma duygusu çok güçlü olan çocuğa baktı.. Gerçekten buradaki bütün çocuklardan nefret ediyor ve ne olursa olsun onlara inanmıyordu
X: Senin cezan aradan çıkmış olur. Yürü çabuk!
İkisini birden tuttu  soğuk,karanlık,ürkütücğ olan ve bütün çocukların kâbusu olan depoya fırlattı. Hiçbir şey olmamış gibi çıktı kapıyı kitledi ve gitti, tabi gitmeden masum çocukları uyarmayı unutmamıştı. Yaptığı hamlenin onların içindeki kardeşlik duygularını filizlendirdiğinin farkında değildi... Her şey o gün başlamıştı.

-GÜNÜMÜZ-
 
Gerçekten birbirlerini bulmuşlardı. O gece birbirlerine bir söz verdiler 'ne olursa olsun ayrılmak yok' işte sözlerini tutup, tekrar birbirlerini bulmuşlardı. Gençlerimiz çok küçük yaşta verdikleri sözü tutmuş ve tekrar bir araya gelip bu savaşı kazanmışlardı..
-END- şaka şaka devam fghxdgmnho

-R-

Sarıldığımız anda gözlerim dolmuş, o gece aklıma gelmişti
"Ne olursa olsun ayrılmak yok" ama bizi ayıran bir şey vardı.
Evlat edinilme, hep o günden nefret ettim sırf bizi ayırdığı için. Normalde kaldığımız hetimhaneden biri evlat edilince kutlama yapılırdı ama bize yapmaya çalışıldığında ikimizde reddederek ' üzgün olunacak halde mutlu olmak haram' demiştik çok iyi hatırlıyorum. Biyolojik kardeş olmasakta birbirimizi hep abi-kardeş olarak görmüştük gerçekten onu çoook özlemiştim bu yüzden sarıldığım anda ağlamaya başladım,Changbin'de ağlıyordu. Bir süre öyle kaldık ama ikimizinde aklına Jisung ve Chris gelince aynı anda ayrıldık ve kendimizi toparlayarak yürümeye devam ettik. Yine oluyor,tekrar sessizleşmeye başlıyordum tıpkı o zamanlar gibi. Cidden iğrenç bir şey ne kadar sessiz olmayı sevsemde bu şekilde olacaksa nefret edeceğim. Ölüm sessizliklerinden oldum olası nefret ederim benim sevdiğim sessizlik yalnızlığın sessizliği,huzurun sessizliği ama ölüm sessizliği değil.

Artık sıkılmaya başlamıştım ve aniden durarak  enayi gibi yürüdüğümüzü sorguladım, neden arayıp nerede olduklarını sormuyorum ki? Çıkarıp aradım

-Chris🐺-
+Ro-na,bir sorunmu var?
Asıl liderin bu çocuk olması gerek bence
× Yani; tam olarak nerdesiniz,etrafında neler var
+ ııı... Büyük taşlar, küçük bir kulube,güzel bir manzara ve ağlayan bir adet Jisung. Bulabilirmisin?
×[sessizce] Jisung'un orda ne işi var [normal] kapat geliyoruz.  - Görüşme sona erdi -

Cb: Nerdelermiş?
R: Benim yetimhaneden kaçarak gittiğim yerde...

Evet bölüm sonu canavarı gibi çıktım ama olsun, bölüm garip oldu amaa olsun yani 10 bölüm sonra ilk defa hoşuma gitti diyebilirim umarım beğenirsiniz
Teşekkürler
İyi okumalar
Hyunjin_143Skz -528