Hidden Blood •TK

3.gün

Merabaa

֍
֍
֍
֍
֍
֍
֍
֍

|Kurtarıcım|

En son ki Woojin'e çarpma olayından sonra okula pek uğramamış gidesimde gelmemişti. Hem bu sayede beynimi gereksizlerle de harcamamış olmuştum.

Aniden telfonumun çalma sesiyle yatağa doğru nerdeyse uçup telefonu açmıştım

"Lan kaç gündür gelmiyorsun okula! Yüzünü gören cennetlik oğlum."

"Abartma Jimin, hem bay park'ın dersini dinleyesimde yok"

"Neyse de bugün git bari okula ya da okuldan sonra buluşak"

"..."

"Oğlum senin beynini kullanman neden bu kadar yavaş sürüyor hayır hata bende sende beyin olsa doğru tercihler yaparsın"

"Off jimin övüyon mu gömüyon mu belli değil. Her neyse tamam buluşalım bir yerde"

"Tamam saat gece 10 unutma"

Ve kapatmıştım telefonu yüzüne, evet. Şimdi 10 saat ne yapabilirim onu bulmam lazımdı.

...

Son 1 saat kala hazırlanmıştım.

Buluşmaya 1 saat önceden gitsem bir şey olmazdı sanırım.

Çantamıda aldığım gibi yola koyulmuştum güzel sokaklar güzel evler derken tam yanımdaki karanlık hissettiren o evin orada durdum.

İçimi ürperten sızıyla ilerlemek zorlaşmıştı benim için ne olduğuna dair pek bilgim olmasada şuan içimdeki sesi dinlemiş olsaydım çoktan o evin içerisindeydim.

Sahi bu ev neden böyle gizemliydi ki?

Evin biraz daha üstlerine bakınırken bir cam takıldı gözüme, evet geçen ki gibi bir adet çift kırmızı göz doğrudan bana bakıyordu.

Lütfen bunu birtek ben görmemiş olayım Tanrım

O sırada elindeki bastonuyla gezen yaşlı. İki büklüm yürümekte bile zorlanan amca gördüğüm gibi peşine takıldım

"Pardon bir şey sorabilir miyim acaba?" Dediğimde kafam kadar olan gözlükleriyle bana bakmaya başlamıştı "sor evladım" dediği gibi elimle karşı evi istemesem de gösterdim

"Bayım bu evin sahibini tanıyor musunuz?"

Adam bir bana birde gösterdiğim yere bakıyordu şaşkın şaşkın.

"Oğlum iyi misin? Orada hiç bir şey yok"

Ne demek hiç bir şey yoktu.

Ben

Ben nasıl görüyordum peki.

Hatta tam şuan bana bakan karmızı gözlerin sahibinin dudağı yana bile kıvrılmıştı

"Amca görmüyor musun siyah evi? Hatta pencereye bak"

Diyerek iyice adamın kafasını tuttuğum gibi gösterdiğimde korku dolu bakışları beni buldu

"Evladım beni iyi dinle tamam mı? Bak şimdi çok çok eskiden bir kaç çocuk o gün dışarda oynuyorlarmış fakat dikkatlerini bir ev çekmiş tıpkı senin dediğin gibi ardından o iki çocuk eve gitmişler, içine kadar! Ve biri o evden çıkamamış diğeri ise bu olanları anlattıktan sonra gölün kıyısında ölü bulunmuş"

"Güzel efsane ama beni bununla kandırmazsın" derken bile bir yanı korkuyla bakarken zoraki bir şekilde gülmeye çalışıyordu

Ardından "Olanları pek kurcalama başın yanmasın" diyip hızla uzaklaşmıştı etrafımdan