Kader Kartları

Çok fazla değişik insanla tanışıyorum

Chandler(İmparator)

"İnsanın coşkuyla kendinden geçtiği saatler bir dakikaymış gibi gelir." demesiyle Amanda'ya doğru döndüm elinde tuttuğu kitaptan bir alıntıyı söylüyordu yine. Bunu şu 2 saatte o kadar çok yapmıştı ki bu sefer ne olduğunu sormadım bile ama yine de bana bunu neden söylediğini merak etmeden duramıyordum.

Neye göre söylüyordu bu sözleri neye göre bir değil de iki kere tekrar ediyordu bazı sözleri? Bir anlamı olmalıydı. Bir manası bir amacı olmalıydı hiç değilse bir sebebi sebep değilse de ufakta olsa bir his. Onu mutlu eden cümleler miydi bunlar? Sanmam. Bazı söylediği cümleler çok karamsardı mesela "Çocukluktaki acı ve ızdıraplar karanlığın başlangıcıdır, daha sonrakiler ise felaket başlangıcıdır" söylemişti bir keresinde. Bu tüm söylediği cümlelerin mutluluk anlamı taşımadığını gösterirdi öyle değil mi?

Peki ya üzücü cümleleri söylüyorsa? Neden söylesin ki? Üzgün müydü yoksa? Söylemesin, üzülmesin ne gerek var ki üzülmeye? Ben buradayım ya? Yanındayım onun. Destek olurum ona. Ağlamasın, ağlarsa şimdiki güzel bakmaz çünkü. Çok güzel bakıyor çünkü o.

Bana bakmıyor şu an evet ama biliyorum çok güzel bakıyordur o. Hep öyle baksın, o sevdiği kitaplara hep öyle baksın. Birde mümkünse bana baksın. Sadece bana baksın ama öyle. Başkasına gerek var mı ki zaten?

Sahi acaba eskiden sevdiği biri olmuş muydu? Olduysa şu an o neredeydi? O da soylu muydu acaba? Yoksa diyardan buraya mı gelmişti o da? Taha'ya da hemen ısınmıştı zaten. Acaba Taha gibi birini mi sevmişti? Onun gibi beyaz saçlı ve gıcık herifin teki olan Batıkan'ı tanıyor muydu acaba? Tanımasın nerden tanıyor ki onu hem çok saçma. Sahi Batıkan da eskiden birini seviyormuş diye duymuştum, acaba o kişi Amanda 'mıydı? Olmasın. Neden olsun ki zaten? Olamaz olsa burada duramaz. Ama duruyor. Amanda şu an benim yanımda duruyor. Benim yanımda duruyor ve benim yanımda kitap okuyor üstüne üstlük ben de öyle yapıyorum onun yanında onun seçtiği romantik kitabı okuyorum. Hoş çokta romantik bir kitap değilmiş ama olsun.

Acaba ne tür kitaplar seviyor bana verdiği gibi romantik-gizem mi yoksa kendisinin okuduğu gibi daha dram klasik tarzı şeyler mi? Gerçi uzun zamandır kitap okumuyormuş...En son hangi kitabı okudu acaba? Güzel miydi sevmiş miydi? Umarım sevmiştir, en çok o kitabı hatırlıyordur çünkü sahi hangi kitap adı ne yazarı ne?

"En son hangi kitabı okumuştun" diye sordum tek nefeste ben bir anda seslenince bir anda irkildi ve sağ işaret parmağını bir satırın üstüne koyup bana döndü kaşları çatılmış bir şekilde bana bakarken bu soruyu neden sorduğumu anlamaya çalışıyor gibiydi. Sahi ben bu soruyu neden sormuştum ki?

Kitap okumanın bende ufuk açmak yerine ufuk yıktığı çok belliydi

Neden böyle bir soru sorduğumu düşünmeyi bırakıp sorduğum sorunun cevabını düşünmeye başladığında kafasını geriye attı. Beyaz ince boynu daha da belli olmuştu. Kısa ile uzun arasında bir süre düşündükten sonra kaşları havalandı ve dudakları aralandı"1984 George ORWELL, niye sordun ki?" demesiyle yerimde sıçrayıp elimle ağzını kapattım bu kız nasıl bu kadar patavatsız bir şekilde bu yazarı ve kitabı söyleyebilmişti ki? İmparatorlukta yasaklı kitapların başında yer alan kitabın değil okumak tek bir cümlesini sesli bir şekilde söylerseniz hapsi boylardınız özellikle Bağlılık, düşünmemek demektir, düşünmeye gerek duymama demektir. Bağlılık, bilinçsizliktir sözü net bir şekilde imparatorluğa bağlılığın yanlış olduğunu isyanı tetiklerken. Joker 'lerin en sık söylediği cümlelerden biriyken. Jokerler...Tanrım hayır...

"O kitabı sana kim verdi?" diye sordum tıslarcasına elimi ağzından çekmiştim ama yinede ona çok yakın bir mesafedeydim. Soruma cevap vermemesi beni daha da delirtmişti "Hemen cevap ver kim verdi sana o siktiğimin kitabını" dediğimde sertçe yutkundu "Bir arkadaşım vermişti...kütüphanede çalışan" dediğinde bunu çok kısık ve korkmuş bir şekilde söylediğini fark edince kafaya dank etti. Lanet olsun. Ne demeye bu kadar kızgın konuşmuştum ki? Düzgünce sorsam cevap vermeyecek miydi zaten?