-ჩან ჰიონ რომ ვერ გადარჩეს? - ტიროდა ფელიქსი.
-ფელიქს მისმინე... ცუდზე ნუ ფიქრობ ჰიუნჯინი კარგად იქნება. საქმე არცისე სერიოზულადაა - უთხრა ჩანმა და ფელიქსს ჩაეხუტა.
-რა ხდება? ბიჭები როგორ არიან? - გამოჩნდა ფელიქსის მამაც.
-მამა! - ფელიქსი მამისკენ გაექანა და მჭიდროდ ჩაეხუტა.
-ფელიქს! ჰიუნჯინი როგორ არის? - ჰკითხა მამამისმა.
-არ ვიცი! არა! მხოლოდ ის ვიცი რომ ეს ყველაფერი ჩემი ბრალია! ჩემს გამო იჩხუბეს! - ყვიროდა ფელიქსი და უფრო ატირდა.
-ფელიქს ჯანდაბა! დაწყნარდი გთხოვ არაფერია შენი ბრალი ! - მივარდა ჩანი ფელიქსს, მაგრამ უშედეგოდ.
-ვინმემ დამამშვიდებელი გაუკეთეთ! - იყვირა ჩანმა და მალევე ფელიქსს ექთნები მისცვივდნენ. დამამშვიდებელი ძლივს გაუკეთეს რადგან წინააღმდეგობას უწევდა.
~~~~~~~~~~
2 საათის შემდეგ:
ფელიქსმა თვალები გაახილა. რამოდენიმე წამი დასჭირდა რომ მიმხვდარიყო თუ სად იყო.
-ჩან - დაუძახა ფელიქსმა ჩანს რომელიც კარში იდგა და ექიმს რაღაცაზე ესაუბრებოდა.
-გისმენ პატარავ - მივიდა ჩანი ფელიქსთან და გვერძე მიუჯდა.
-ჩან ჰიუნჯინი როგორ არის? - ჰკითხა ფელიქსმა და წამოჯდა.
-ჰიუნჯინი კარგადააა. დღესვე გამოწერენ და ერთად წავალთ სახლში. - უთხრა ღიმილით ჩანმა.
-და ის ყლე?
-იმ ყლეს რაც შეეხება თავისიანებმა მიაკითხეს და იმას კიდევ 3 დღე დატოვებენ რადგან მართლა მაგრად ჩაგირტყამს ის ლარნაკი. ღრმა ჭრილობა აქვს. - გაეცინა ჩანს.
-და მე?
-რა შენ? - ვერ მიხვდა ჩანი.
-არ დამიჭერენ?
-არა, ვისაუბრეთ და ჩივილს არ აპირებენ - უთხრა ჩანმა.
-კარგი... შეიძლება ახლა ჰიუნჯინი ვნახო? - ჰკითხა ფელიქსმა ჩანს და იმედიანი სახით შეხედა.
