B1: KAPI 001,KAPI 020 (Livanın anlarımıyla)

11 0 1
                                    

Hepimiz asansörden çıkarken çok geriliyorduk.Artık terimiz sırtımızdan süzülüyordu.Ama Turaç rahat bir şekilde sırtını duvara yaslamış elindeki küçük sinir olduğu et parçasını çekmeye çalışıyordu.Asansör kapısı açıldığında Turaç hiç çekinmeden anahtarı aldı ve bismillah diyerek 1. kapımızı açtık.Ne ile karşılaşıp ne ile karşılaşmayacağımızı bilmiyorduk.Turaç:
"Neden bu kadar korktunuz"dedi. Alp:
"Çünkü buranın oyununu gizemini sen biliyorsun"dedi.
Askalsın birbirlerine dalacaklarken,
"Durun" diye bağırdım."kavga etmenin bir faydası yokilk önce başımızdan ne gelecek onu konuşun"
Herkes sustu derin bir sessizlik hakimdi ikiside birbirinden özür diledi ve yolumuza devam ettik.

   Ve sonunda 16. kapıya varmıştık. Bir anda ışıklar gidip gelmeye başladı korkudan ne yapacağımızı bilemez olduk.Turaç bir an "Dolaplara" dediğini duydum. Hemen dolaplara girdik. Rush önümüzden hızlıca geçti, ışıklar patlamış haldeydi. Karanlıktan çok korktuğum için dolapta kaldım. Ama bir an birisi beni durduk yere itiklemeye başladı. Gözlerim kararıyordu nefes almakta zorluk çekiyordum. Dayanamayıp kendimi dışarı attım.Nefes nefese kalmıştım ve bir masaya tutunup kendimi zorlukla yukarı kaldırdım. Hala olayım şokunu atlatamadım. Ama pes etmedim.

YANAN TEK SOKAK LAMBASIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin