Gözlerimi açtığımda odamdaki açık penceremin dışındaki çocuk ve kavga gürültü seslerini duyuyordum. Zaten hergün bunlar oluyordu. Nita Jessie Nani Bea ve Penny bir araya toplanırlar. Ama daha sonra anlaşamazlar ve birbirlerine dalaşırlar. Penny'nin artık eski çocukluğu yok oldu. Çok serserileşti. Saçlarına kadar bile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İkisi arasında ben fark bulabiliyorum. Gerçi hep serseriydi ama çocuksu serseri... Yatağımdan kalkıp gözlerimi ovuşturdum. Yalnızlığın huzuruyla gülümsedim. Küçükken yalnız kalmaktan ve karanlıktan korkardım. Ama şimdi tam tersi ben karanlığa ve yalnızlığa kaçıyordum aydınlıktan çok. Hiç yemek yemeye zamanımı ayırmam. Siklemem öyle işleri ya. Arada sırada Colette ve Bibi'nin zoruyla falan filan fıstık. Uykulu uykulu dışarı çıktım ve bizimkilerin birbirlerine dalaşmalarını izledim. Daha sonrada Pam ve Byron onları ayırmaya çalıştılar ama onlar öyle dalmışlardıki birbirlerini Nita'nın ayısı Jessie'nin Köpeği Penny'nin bombası Bea'nin arısı derken ortalık kana bulandı. Salak çocuklar ya. "Hey dostum! Heryerde seni arıyordum sonunda buldum seni!" Dedi Larry. Yanında her zamanki gibi ikizi Lawrie vardı. "Siz ayrılmaz ikili misiniz?" "Evet" "Gelin o zaman savaş saatini beklerken etrafta dolanalım ve birşeyler yapalım" "Olur"
İstekli bir şekilde gülümsedim. İyiki o arazide karşılaşmışım onlarla.
"Sen çok içten gülüyorsun" "Evet sizin sayenizde"
İkiside beraber gülümsediler.
"Siz burdaki uşaklarla tanıştınız mı" "Hayır" "İstermisiniz?" "Evet" "Gelin o zaman sırayla tanışın hihii
🧣 X 🍿
"Bu Sandy. Çok uykucudur."
Parmağımı savaşçıların üzerlerinde gezdiriyordum.
"Ve buda...."
Gülümsemem düştü.
"Fang..." "Ahaha! Memnun olduk arkadaşlar!"
Larry kulağıma eğildi.
"Fang'de neden duraksadın?" "Ya bilmiyormusun?!" "He tamam unutmuşum hadi o zaman savaş saati gelmiş olmalı biz mekana doğru biraz yol alalım"
Üçümüz beraber yan yana mekana doğru yavaş yavaş sohbet ede ede gittik.
"Siz takım arkadaşları mısınız?" "Biz mi? Hayır! Lawrie ben savaştayken yok oluyor ve yardıma ihtiyacım olduğunda o geliyor." "He tamam" "Yani sende istersen takım arkadaşı olabiliriz" "Bende onu diyecektim evet olalım" "Çok iyi üçlü oluruz he!" "Evet kesinlikle"
Savaş saati gelmiş olmalı-ki kapılar açıldı ve herkes hurra diye içeriye daldılar.
✌🏿
Larry ve Lawrie çok iyiydiler çünkü benden ziyade herkesi onlar katletmişdi. 2 takım kalmıştı. Fang ve Janet... Onlar karşımıza çıkmışlardı... Fang'in gözleri sadece beni hedef almıştı... Ben ise onunla göz teması kırmamak için savaşıyordum. Larry atıcı olduğu için ikisinin ortasına ateş etti ve onlara hasar verdi. İkiside çok şaşırmıştı. Böyle bir savaşçı gördükleri içindir. Ben sadece uzaktan izliyordum. Larry ve Lawrie'de onlara hasar verip onları katlediyorlardı. Ve zafer!
