Can We Hug?

hayatım dersten ibaret

Evet yeni bi ficle geldim bunu azrayla birlikte yazdık onuda başta belirteyim

Jisung'dan;
Okuldan yine bi bok anlamamış şekilde eve gidiyordum okulu sevmiyorum ama bu derslerden dolayı değil sürekli üstümde olan gözlerden dolayı annem ısrar etmese tek istediğim şey evde eğitim görmek olduğu için muhtemelen evde eğitim görürdüm okulda kimseyle konuşmaz herkese soğuk yaparım bu kötü mü bilmiyorum ama ben halimden gayet memnunum ve önceliğim her zaman kendi rahat ettiğim şekilde yaşamak olmuştur daha fazla dikkat çekmemek için arabayla değil her zaman yürüyerek gidip gelirim yol bitti eve geldim her zamanki gibi annemin güler yüzüyle karşılandım bu dünyada tek sevdiğim ve değer verdiğim kişi annemdir babam işleriyle yoğun olduğu için babamla pek konuşmazdım arada bir yemeği mutfakta yerdim işte o sırada görürdüm babamı ama o sessizliğini korur benle konuşmazdı bu durumun beni üzdüğü için odamda yerim hep yemeklerimi anneme tebessüm edip odama çıktım en sevdiğim test kitaplarından birini alıp çalısmaya başladım

Biraz çalıstıktan sonra odamın kapısı çaldı gel dememle birlikte içeri hizmetçilerden biri girdi yemeğimi bırakıp sessizce odadan çıktı dediğim gibi kimseyle pek konusmazdım sadece mecbur kaldıkça ağzımı açıp bir iki laf eder yine susarım böylece kendimi daha rahat derslere verip daha başarılı olabilirim babamın istediğide bu annem ise onun aksine hep sosyal biri olmamı ve arkadaş edinmemi ister denedim inanınki çok denedim ama başaramadım

Biraz daha çalıstım tek yaptığım buydu işte okula git eve dön ders çalıs hayatım bundan ibaretti kapım açıldı ve içeri annem geldi onu görünce sevindim çünkü kendimi evimde hissetmemin sebebi sadece o kadındı işte o yanımda olduğunda güvendeydim en azından bana öyle geliyor

"Jisung yine mi ders kendini bu kadar yorman doğru değil"

"Başka çarem yok anne yalnızlığımı unutmamın tek yolu bu işte"

"Jisung arkadaşımın çocuğu senin yaşlarında tanışmak ister misin"

"Bilmiyorum gerçekten kafam çok karşılık"

"Jisung okulda bişey falan mı oldu bu gün durgun gibi duruyorsun"

"Hayır anne bişey olmadı sadece bana biraz sarılabilir misin"

Bunu dememle birlikte bana sarıldı onunla sarıldığım anlar hiç bitmesin istiyorum

Annem biraz yanımda durdu konuştuk güldüm onun yanında eğlendim her seferinde ona ben bu kadını hak edecek ne yaptım der gözüyle baktım oda tebessüm edip varlığın yeter demeye çalışıyordu sanki

Annem odadan çıktı ve yine kendimle baş başa kaldım pencereden dışarı baktım ve havanın karardığını gördüm yatağıma yattım ve kendimi uykuya teslim ettim

Minho'dan;
Tüm gün hyunjinle gezdikten sonra eve döndüm beni kedilerim karşıladı o kadar tatlılardı ki ısırmak istedim bi an salona geçtim ve koltuğa oturdum kucağımı pat patladım ve kucağıma gelmelerini sağladım

Onları sevmek terapiydi benim için o kadar sevdim ki sabah uyandığımda koltukta onlarla birlikte uyuduğumı fark ettim bi hışımla telefonu açtım ve saate baktım hyunjinle gidecektik ama ben geç kalmısım oda felixle gitmiş iyi ya 8 senelik platoniğiyle gitti okula işte

Yürüyerek gitmeye karar verdim sebepsiz bi şekilde hava almam gerektiğini hissettim montumu alıp evden çıktım

Jisung'dan;
Sabah uyandım biraz zor oldu ama uyandım çantamı hazırladım üstümü giyinip dışarı çıktım annemin zoruyla yine arabayla gidecektim şoför önden gidip kapıyı açtı bende içeri keyifsiz bi şekilde oturdum okula gitmek istemiyorum neden bilmiyorum ama kendimi kötü hissediyordum

Minho'dan;
Okula doğru yürüdüm yol üstünde çok şık bi araba gördüm çok moderndi bi an keşke benimde böyle bi arabam olsa diye içimden geçirmedim değil araba ilerleyince içeriden dışarıyı seyreden tanıdık bi yüz gördüm jisung mu benim hoş bulduğum çocuk değilmiydi o evet oydu her seferinde yakınlasmaya çalıstığım baya oldu ama her seferinde başarısız oldum bu kendi içimde bişeydi hyunjine bile dememiştim bunu demeyi düşündüm aslında ama koca bi hiç için bunu yapacak biride değilim çocuk zengin bana mı bakacak sanki